پپتیدهای ضدمیکروبی

پپتیدهای ضد میکروبی در سالهای اخیر به دلیل پتانسیل درمانی خود در بین دانشمندان، متخصصان سلامت و شرکتهای داروسازی مورد توجه قرار گرفتهاند و به عنوان نسل جدیدی از آنتی بیوتیک ها در نظر گرفته می شوند. سبب ایجاد سویههای مقاوم شده و یکی از چالش های قرن جدید است. این پپتیدها پروتئین هایی با وزن مولکولی کم با فعالیت های ضد میکروبی و تعدیل کننده ایمنی گسترده در برابر باکتری های عفونی (گرم مثبت و گرم منفی)، ویروس ها و قارچ ها هستند. این مولکول های شبه پروتئینی اغلب حاوی اسیدآمینه های تغییرشکل یافته هستند که در پلی پپتیدهای ساخته شده توسط ریبوزوم ها یافت نمی شوند. عدم توانایی میکروارگانیسم ها در ایجاد مقاومت در برابر بیشتر پپتیدهای ضد میکروبی، آنها را به عنوان یک محصول کارآمد تبدیل کرده است. علاوه بر این، این پپتیدها همچنین افزایش کارایی، ویژگی بالا، کاهش تداخلدارویی، سمیت کم، تنوع بیولوژیکی و خواص حمله مستقیم را نشان میدهند. بیش از ۶۰ داروی پپتیدی در حال حاضر به بازار رسیده است و صدها پپتید درمانی جدید در حال توسعه بالینی هستند. این ترکیبات شامل دو گروه باکتریوسین ها وآنتی بیوتیک های پپتیدی هستند که اساس این طبقه بندی بر پایه مکانیسم بیوسنتز آن می باشد. دارای طیف متنوعی از فعالیت ضدمیکروبی هستند و توسط گروه وسیعی از باکتری ها تولید می شوند. مانع اصلی در استفاده از پپتیدهای ضد میکروبی به عنوان آنتی بیوتیک توانایی آن ها در لیز سلول های یوکاریوتی است. شرط به کار بردن آن ها به عنوان عوامل دارویی، داشتن فعالیت ضد میکروبی بالا، فعالیت همولیزی پایین می باشد. علاوه بر فعالیت ضد میکروبی، این پروتئین ها همچنین دارای فعالیت های ضد بیوفیلمی، تنظیم کننده ایمنی و کاربرد آن ها در صنایع غذایی و پزشکی و سایر فعالیت هامی باشن . نتایج این مقاله با جستجو در سایتهای PubMed ، Elsivier و مقالات مختلف، ارائه شده است.

Keywords:

باکتریوسین , پپتیدهای انتی بیوتیک , فعالیت ضد میکروبی , مکانیسم عمل