پیش بینی و مدیریت اثرات زیست محیطی فرآیندهای نمک زدایی با رویکرد پویایی سیستم

فرآیندهای نمک زدایی یکی از متداول ترین روش های تأمین آب شیرین در بسیاری از مناطق ساحل ی خشک و ن یمه خشک به شمار می روند. با افزایش روزافزون ظرفیت واحدهای نمک زدایی از آب دریا، معضلات ز یست محیط ی مرتبط با کاربرد این فرآیندها از قبیل انتشار گازهای گلخانه ای و دفع شورآب تولیدی، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است . با توجه به محدودیت منابع آب و انرژی و نیز معضلات ز یست محیط ی ناش ی از کاربرد س یستم ها ی نمک زدا یی ، اتخاذ رویکردهای مدیریتی بهینه جهت کاهش رشد مصرف انرژی، تأمین آب شیرین و به حداقل رساندن اثرات ز یست محیط ی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. استفاده از روش تحلیل پویایی سیستم می تواند با کاهش پیچی دگی ها ی سیستم و امکان اعمال سناریوهای توسعه مختلف، دسترسی به رویکرد بهینه مذکور را تسهیل نماید. در مقاله حاضر تأثیر سناریوهای مختلف افزایش نرخ بازیافت و استفاده از انرژی های پاک در توسعه ظرفیت فرآیندهای نمک زدایی بر حجم شوراب تولی دی و می زان انتشار دی اکسید کربن مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج به دست آمده دلالت بر آن دارد که در ط ی دوره ای 10 ساله، با افزایش نرخ بازیافت از 0/45 به 0/50،0/55،0/60 حجم شورآب تولیدی به ترتیب به میزان9،16،22 درصد کاهش میابد ، همچنین با افزایش سهم انرژیهای تجدید پذیر و انرژی هسته ای از 0/0، 0/3، 0/4، 0/5به میزان انتشار دی اکسید کربن ، به ترتیب معادل 28، 37،40 یابد. درصد کمتر می شود.

Keywords:

نمک زدایی , گازهای گلخانه ای , تحلیل پویایی سیستم , نرخ بازیافت , انرژی های تجدیدپذیر