سجاد ابراهیمی - کارشناس ارشد مهندسی کامپیوتر(نرم افزار)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

در سالهای اخیر پیشرفت های چشمگیری در زمینه فناوری اطلاعات به وجود آمده است که امکانات جدیدی را برای فرایند مدیریت دانش به وجود آورده است. دانش ممکن است به وسیله شبکه های غیر رسمی و خود سامان یافته در شرکت هایی که به مرور نظام مند می شود به وجود آید. محفل های علمی، متشکل از افراد مطلع که به دلیل علاقه های مشترک گرد هم می آیند. معمولا از طریق گفت گو های رودر رو، تلفنی و یا از طریق پست الکترونیک و شبکه های ارتباطی به وجود می آید. هدف این پژوهش نقش فناوری اطلاعات در مدیریت دانش می باشد. در نتیجه، فناوری اطلاعات به تنهایی سازمان را به سازمان دانش آفرین تبدیل نخواهد کرد. مدیریت دانش، سیستمی فنی-اجتماعی است و ترکیب فناوری اطلاعات، استراتژی، ساختار و رهبری باید مورد توجه قرار گیرد. مدیریت دانش موضوع ساده ای درباره ذخیره، بازیابی، انتقال اطلاعات نیست، بلکه بیشتر تعبیر و سازماندهی اطلاعات از جهات مختلف است. تنها با تغییر فرهنگ سازمانی است که می توان به تدریج الگوری تعامل بین افراد، فناوریها و فنون را درسازمان خود تغییر داد. وقتی محیط پویا و پیچیده است، برای سازمانها ضروری است به طور پیوسته دانش جدید را به شکلی ایجاد، اعتبار بخشی و کاربرد در محصولات و خدمات خود به کار گیرد. استفاده از فناوری باعث بهره وری افراد و انسجام اطلاعات در درون سازمان شده و سیستم های اجتماعی تعبیر اطلاعات را از طریق ارائه دیدگاههای مختلف در یک زمینه انجام می دهند.

فناوری اطلاعات، مدیریت دانش