بررسی نقش اضطراب بیماری کرونا در انعطاف پذیری روانشناختی در پرسنل کادر درمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش اضطراب بیماری کرونا در انعطاف پذیری روانشناختی در پرسنل کادر درمان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود که به صورت مقطعی در شهریور ۱۴۰۰ انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد شاغل در عرصه مراقبت های بهداشتی – درمانی کلینیک های شهر اصفهان بود. بدین منطور ۴ کلینیک سطح شهر اصفهان به طور تصادفی انتخاب شد و از تمامی کارکنان آن (متشکل از پزشک، پرستار، بهیار، ماما و تکنسین های هوشبری، اتاق عمل، رادیولوژی و آزمایشگاه) برای شرکت در مطالعه دعوت به عمل آمد و در نهایت، مطالعه حاضر با شرکت ۱۰۰ نفر از پرسنل شاغل در بخش های مذکور انجام شد. همچنین برای گردآوری اطلاعات پرسشنامه های اضطراب بیماری کرونا (علیپور و قدمی، ۱۳۹۸) و انعطاف پذیری روانشناختی (کاشدن و همکاران، ۲۰۲۰)، به کار برده شد. داده های پژوهش با استفاده از بسته آماری برای علوم اجتماعی نسخه ۲۲ در سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شده است. نتایج پژوهش حاکی از وجود رابطه معکوس و معنی دار بین اضطراب بیماری کرونا با انعطاف پذیری روانشناختی در پرسنل کادر درمان می باشد و با توجه به یافته های پژوهش اضطراب بیماری کرونا در کاهش انعطاف پذیری روانشناختی پرسنل کادر درمان نقش دارد.

Keywords:

اضطراب بیماری کرونا , انعطاف پذیری روانشناختی , پرسنل کادر درمان