رابطه ی انگیزش و عزت نفس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی شهر عشق آباد

هدف از پژوهش حاضر رابطه ی انگیزش و عزت نفس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی شهر عشق آباد است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش اجرا توصیفی- پیمایشی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر کلیه ی دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی شهر عشق آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشند که در مجموع ۱۱۴۶ نفر می باشند. روش نمونه گیری مورد استفاده در این پژوهش تصادفی ساده است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان ۲۸۸ انتخاب شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی صحت فرضیات تحقیق، از آمار استنباطی روش های تجزیه و تحلیل استنباطی آزمون رگرسیون غیرخطی با استفاده از نرم افزار SPSS و روش مدل ساختاری با نرم افزار PLS انجام گرفته است. نتایج بدست آمده از خروجی مدل معادلات ساختاری نشان می دهد، در بررسی رابطه ی انگیزش و پیشرفت تحصیلی مقدار ضریب مسیر (۰/۵۵۲) و مقدار (۴/۱۸۶) T-value به دست آمد و در بررسی رابطه ی عزت نفس و پیشرفت تحصیلی مقدارضریب مسیر (۰/۵۱۴) و مقدار (۵/۰۵۲) T-value را نشان داد که گویای معنی دار بودن رابطه ی بین متغیرهاست. در نتیجه تمامی فرضیات پژوهش تایید شدند. از اینرو بین انگیزش و عزت نفس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی شهر عشق آباد رابطه معناداری وجود دارد یعنی با افزایش میزان انگیزش و عزت نفس در بین دانش آموزان، میزان پیشرفت تحصیلی آنها نیز افزایش می یابد.

Keywords:

انگیزش , عزت نفس , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان پسر مقاطع ابتدایی