تحلیل جامعه شناسی نقش عاملیت انسانی در امر تربیتی در آموزه های نهج البلاغه

تربیت و تاثیر مهم آن بر سرنوشت حیات بشری موجب گردیده است این مفهوم همواره مورد بازخوانی و پژوهش قرار بگیرد. براین اساس در پژوهش حاضر، با استفاده از آموزه های نهج البلاغه، عاملیت انسانی در امر تربیتی شناسایی و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق، با شیوه توصیفی و تحلیلی، اطلاعات و داده های برگرفته شده از کتاب نهج البلاغه، ابتدا شناسایی و توصیف و در نهایت مورد تحلیل جامعه شناسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد براساس آموزه های نهج البلاغه، عاملیت انسانی در نقش هایی نظیر الگو، حاکم، خود، والد، عالم و عملگرا در امر تربیتی موثر است. امام برای امر تربیتی در هر سطح و بعدی معیارهای خدامحورانه را اصل میداند که با وجود این معیار، شیوه تربیتی جهانشمول و همیشگی شکل میگیرد. این نوع معیار و شیوه های تربیتی در فلسفه نوین جهان بشدت بدلیل غایب می باشد و تفاوت ماهوی بین یا اندیشه های امام و نظریه پردازان غربی وجود دارد.

Keywords:

امام علی(ع) , نهج البلاغه , تربیت , عاملیت انسانی