ندا اصل فلاح - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلا

در طول سه دهه اخیر، در نتیجه اوج گیری و حاد شدن مشکلات شهری، واکنش گسترده ای در سراسر جهان علیه وسایل نقلیه موتوری صورت گرفته است و تمایل زیادی برای استفاده از حمل و نقل غیر موتوری به وجود آمده است. در کشور ما نیز تاکنون مطالعات زیادی در زمینه ارائه طرح های مسیرهای ویژه برای مناطق مختلف صورت گرفته، ولی متأسفانه مطالعه جامعی در خصوص بررسی عوامل موثر بر میزان استفاده از این طرح ها و دلایل آن صورت نگرفته است. از این رو در این مقاله سعی بر آن است تا به بررسی تاثیر یکی از این عوامل، یعنی مدیریت شهری پرداخته شود. محدوده مورد مطالعه ما محدوده نارمک واقع در شهر تهران می باشد. هدف این مقاله عبارت است از بررسی رابطه بین عملکرد مدیریت شهری در محدوده نارمک و میزان استفاده از دوچرخه به عنوان سیستم حمل ونقل درون شهری در این ناحیه. در این تحقیق که از نوع کاربردی می باشد، از روش تحقیق توصیفی و موردی زمینه ای استفاده شده است. برای بررسی مبانی نظری موجود در این زمینه و نیز تجارب دیگر کشورهای جهان و استخراج شاخص ها از ابزار مطالعات کتابخانه ای و برای شناخت وضع موجود در محدوده مورد مطالعه از اسناد و مشاهدات میدانی، استفاده گردیده است. وضع قوانین و اعمال مقررات، استمرار و تداوم بخشیدن به سختگیری در اجرای قوانین برای دستیابی به تاثیرات بلند مدت، جداسازی مسیرهای ویژه دوچرخه به وسیله موانع فیزیکی، اجرای برنامه های آموزشی در جهت ایمنی دوچرخه سواران، تبلیغات گسترده و متداوم در رابطه با مزایای استفاده از دوچرخه از مهم ترین راهکارهایی است که از نتایج این مطالعه استخراج شده است.

دوچرخه، مسیر ویژه دوچرخه، حمل و نقل شهری، مدیریت شهری