دوچرخه شهری و نقش آن در ارتقاء کیفیت زندگی شهری

سیستم دوچرخه سواری یکی از قدیمی ترین سیستم های حمل و نقل درون شهری می باشد که در ابتدای شهرنشینی مورد توجه فراوان قرار گرفته بود ولی به تدریج با افزایش اتومبیل و وسایل نقلیه موتوری توجه به این سیستم رو به کاهش نهاد و در پاره ای از شهرها کاملاَ فراموش گردید. امروزه با توجه به محدودیتهای ایجاد شده در منابع و امکانات لازم جهت پیاده سازی سایر سیستم های جدید حمل و نقل و عوارض و پیامدهای نامطلوب حاصل از آنها، گرایش دوباره ای به استفاده از این سیستم کم هزینه در جابجایی های شهری صورت گرفته است. در واقع اینگونه حمل و نقلی سعی در کاهش حجم ترافیک و ترددهای درون شهری و جلوگیری از آلودگی های ناشی از آن در شهرهای بزرگ، مخصوصاَ هسته های مرکزی و پرتراکم آنها دارد. دوچرخه وسیله نقلیه ای کم هزینه، مناسب و ارزان است ک می توان از آن در مسیرهای کوتاه و متوسط شهری استفاده نمود. گسترش دوچرخه سواری نه تنها باعث بهبود شاخصهای عملکردی شبکه حمل و نقل و ارتقاء شاخصهای زیست محیطی در سطح دستیابی به برخی اهداف مدیریت تقاضا همچون کاهش مصرف سوختف کاهش سطح انتشار آلاینده ها و کاهش سطح تراکم و در نتیجه بهبود ظرفیت شبکه معابر می گردد. حال با این توصیف در این مقاله سعی شده است تا ضمن بیان مزایا و معایب پیاده سازی سیستم دوچرخه سواری و وضیعت استفاده از این شیوه در سایر کشورها و مقایسه این شیوه با سایر شیوه های حمل و نقلی به بیان استراتژی های متناسب با اهداف طرح دوچرخه سواری پرداخته شود.

Keywords:

دوچرخه , دوچرخه شهری , سیستم دوچرخه سواری