بررسی جامعه شناختی رمان زنان بدون مردان شهرنوش پارسی پور

جامعه­شناسی ادبیات، از شیوه­های جدید و کار­آمد مطالعه و بررسی آثار ادبی مانند یک پدیده اجتماعی می­باشد. تحقیق حاضر به روش تحلیل محتوا و جامعه آماری این پژوهش رمان زنان بدون مردان شهرنوش پارسی­پور است. نقد و بررسی و تحلیل این رمان با توجه به ساختار تاریخی، سیاسی و اجتماعی ایران در دهه ۱۳۳۰ هدف  این رساله بوده است. در این تحقیق سعی شده است با استفاده از روش ساختارگرایی تکوینی گلدمن و نظریه جامعه­شناسی کنش­های ارتباطی هابرماس با این اثر ادبی به مکاشفه بپردازیم. رمان (در ۱۵ بخش و ۵ شخصیت زن و نمادهای مورد استفاده در متن) مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی بر اساس روش گلدمن رمان در دو مرحله­ی دریافت و تشریح­، بررسی شده و از روش کنش ارتباطی هابرماس به عنوان مکمل استفاده شد و در این پژوهش نتیجه گرفتیم که ساختار زیبایی­شناختی رمان و ساختار عینی جامعه در برهه مورد نظر ما دارای رابطه متقابل هستند و می­توان برای آن­ها هم ارزی ساختاری را در نظر گرفت. ۱۵ بخش کتاب در جهت ارائه تفکر فمینیستی بوده و بازتاب ایدئولوژی و نگرش نویسنده الگو گرفته از افکار فمینیستی می­باشد­. در بررسی این اثر دیدگاه زنانه نمود یافته است و زنان از خود بیگانه و در سیطره مردان و اسیر آنان بوده و از خود اراده­ای ندارند. او به دنبال تحول­نقش و افکار زنانه بوده و تنها راه رسیدن به هویت مستقل زنانه را شرکت در فعالیت­های اجتماعی و ایفای نقش­های متفاوت با آزادی کامل و بدون قید و شرط­، همپای مردان می­داند­.

Keywords:

ساختار معنادار , از خود بیگانگی , فمینیسم , زیبایی شناختی و هویت اجتماعی