جلیل دارا - دانشیار علوم سیاسی مسائل ایران، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، جمهوری اسلامی ایران (نویسنده مسئول).
الهه صادقی - دانش آموخته دکتری علوم سیاسی از دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، جمهوری اسلامی ایران.

مشارکت سیاسی زنان یکی از مولفه­های سنجش میزان توسعه­ یافتگی ­سیاسی است. بر همین اساس اغلب کشورها برای گام نهادن در مسیر توسعه سیاسی، در تلاش هستند تا مشارکت زنان را در عرصه تصمیم­گیری ارتقا بخشند. مشارکت فعال و معنادار زنان یکی از ارکان اصلی تاسیس و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است و به همین دلیل از ابتدای شکل گیری دولت های مختلف، اقدامات فراوانی صورت گرفت تا این مشارکت، صیانت و تقویت شود. با این وجود بررسی تعداد وزرای زن بیانگر آن است که این شاخص در حد یک نفر بوده است؛ لذا این پرسش مطرح است که عوامل تاثیرگذار بر محدود ماندن تعداد وزرای زن در دولت های مختلف، کدامند؟ برای پاسخ گویی به این پرسش از روش دلفی و روش شانون استفاده شد و پژوهشگران دیدگاه­های ۱۰ نفر از صاحب نظران رشته علوم سیاسی را دریافت و تحلیل نمودند. یافته­ها نشان داد مهم ترین عاملی که منجر به محدود ماندن تعداد وزرای زن شده، از دسته عوامل «سیاسی» و پس از آن، عوامل «خانوادگی»، «اجتماعی»، «فرهنگی» و «شخصی» قرار دارند.

جمهوری اسلامی ایران, دولت, زنان, مشارکت سیاسی, وزارتخانه