تنوع ژنتیکی و به نژادی گراس های سردسیری چندساله علوفه ای جهت احیاء مراتع و احداث چراگاههای دست کاشت

گراسها (گندمیان علوفه ای ) از مهمترین گیاهان علوفه ای هستند که به منظور تولید علوفه ، احداث چراگاه، احیاء مراتع و حفاظت خاک کشت می شوند. لذا این تحقیق با هدف شناسایی و انتخاب ژنوتیپ های برتر از نظر عملکرد علوفه و بذر از هشت گونه Agropyron desertorum، elongatumAgropyron، Bromus inermis، Dactylis glomerata، Festuca arundinacea، Festuca ovina، Puccinellia distans و Phalaris aquatica که از مناطق مختلف کشور وبرخی ژرم پلاسم های خارج کشور جمع آوری شده بودند، انجام گردید. نتایج تجزیه واریانس دادهها نشان داد که ژنوتیپ های مختلف هر گونه از نظر صفات مورد بررسی اختلاف معنی داری داشتند و تنوع قابل ملاحظه ای برای گزینش ژنوتیپ های برتر مشاهده گردید. لذا ژنوتیپ های برتر هر گونه با استفاده از بررسی نتایج مقایسه میانگین ها و به ویژه بر اساس عملکرد علوفه و بذر انتخاب و با استفاده از نشانگر مولکولی ISSR مورد ارزیابی ژنتیکی قرار گرفتند. نتایج بررسی دادههای مولکولی نیز از وجود تنوع زیاد بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از هر گونه حکایت داشت . ژنوتیپ های برتر هر گونه برای تولید بذر پلی کراس در خزانه پلی کراس کشت شدند و بذر پلی کراس برای هر گونه تولید شد. بذور پلی کراس تولید شده برای ایجاد چراگاه دست کاشت در سطح یک هکتار به صورت پایلوت کشت گردیدند و برای چرای مستقیم دام استفاده شدند. نتایج برآورد عملکرد علوفه خشک سالیانه نشان داد بیشترین عملکرد مربوط به فسکیوی بلند با ۵۲/۱۱ تن در هکتار بود و پس از آن بروموس با ۱۰/۱۰ تن در هکتار در رتبه دوم قرار داشت . از نظر درصد پروتئین خام گونه علف باغ با ۱۲ درصد پروتئین بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد.

Keywords:

گراس های سردسیری چند ساله , علوفه , پلی کراس , چراگاه , فرسایش خاک