تاثیر بومی سازی مقررات ساختمانی دربهبود شرایط اسکان قشرکم درآمد

امروزه حق داشتن سرپناه به عنوان یک نیاز اساسی بشر طبقه بندی شده است و مقررات ساختمانی باید به تحقق این امر و تسهیل دسترسی افراد کم درآمد و فقیر به سرپناهی مناسب بگونه ای اساسی کمک نماید براین اساس می بایست قوانین و مقررات ساختمانی دربرنامه های توسعه و بویژه دردولت های مدعی دموکراسی و مردم گرایی حساس به نیازها و ظرفت های قشرفقیر و کم درآمد جامعه باشد انیکه تاچه میزان مقررات ساختمانی وابسته به اهداف ملی ا ست تاحدزیادی به درجه سازگاری آن با توقعات عمومی و حمایت از احاد کم درآمد مربوط می گردد با این حال میدانیم دربسیاری از کشورهای توسعه نیافته و یا درحال توسعه مقررات ساختمانی اغلب مانع فعالیت های ساخت و ساز از جهت الزامات و محدودیت های نامناسب درروند و مراحل ساخت یا اهداف متفاوت و درغیراولویت با ذهنیت موجود و جاری جامعه است ازلحاظ تاریخی نیز این کشورها تصورشان از مقررات و استانداردها اجرا و تاکید آن تنها درمناطق توسعه شهری است درنتیجه تعجبی نیست که مقررات ساختتمانی دربسیاری ازکشورها که نه تنها از اقتصادی دوگانه بلکه از یک خروجی مشخص شده دربخش ساخت و ساز توسط ساختارهای دوگانه مانند ساختمان های اداری مدرن ساختتمان های تجاری و هتلها و سایر ساختمان های بلندمرتبه از یک سو شهرکهای حاشیه نشین و حلبی آبادها از سوی دیگر برخوردارند پاسخگونخواهد بود

Keywords:

مقررات ساختمانی , بومی سازی , اسکان , اقشار کم درآمد