عطیه حاجی بابایی راوندی - دانشجوی دکتری، روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
پریسا تجلی - استادیار گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
افسانه قنبری پناه - استادیار گروه تربیت و مشاوره، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
منصوره شهریاری احمدی - استادیار گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

هدف از این پژوهش بررسی مقایسه اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت­ و مهارت­های تحمل پریشانی بر بهزیستی روان شناختی مادران دارای فرزندان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران کودکان ۷ تا ۱۱ ساله با تشخیص اختلال توجه بیش فعالی (بیش فعالی غالب) در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ شهر تهران بود. حجم نمونه شامل ۴۵ دانش آموز بود که به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند (۱۵ نفر گروه آزمایشی اول، ۱۵ نفر گروه آزمایشی دوم و ۱۵ نفر گروه کنترل). برای گروه آزمایشی اول، برنامه آموزش فرزندپروری مثبت­ و برای گروه آزمایشی دوم، برنامه آموزش تحمل پریشانی اجرا شد درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس بهزیستی روان شناختی (ریف، ۱۹۸۹) بود. نتایج نشان داد هر دو مداخله بر بهبود بهزیستی روان شناختی مادران دارای فرزندان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی اثر داشته­اند، اثرات آن ها در مرحله پیگیری نیز ماندگار است و تفاوت بین میانگین­های گروه­های آزمایش با کنترل معنی­دار است (۰۰۱/۰P<). شواهد به دست آمده نشان می­دهد که برنامه فرزندپروری مثبت­ و مهارت­های تحمل پریشانی در افزایش بهزیستی روان شناختی مادران موثر هستند و تفاوت بین گروه­های فرزندپروری مثبت­ و مهارت­های تحمل پریشانی معنی­دار نیست (۰۵/۰

فرزندپروری مثبت, مهارتهای تحمل پریشانی, بهزیستی روان شناختی, مادران, اختلال نقص توجه/بیش فعالی