متدولوژی استقرار شهرداری الکترونیک؛ ضرورتی اساسی در هزاره سوم

امروزه در عصر مجازی، با قدم نهادن به حیطه نانوتکنولوژی و تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات و الکترونیکی شدن مراکز و سازمانهای دولتی و خصوصی، می توان رشد قابل توجهی را مشاهده نمود. سیستم های الکترونیکی مانند دولت الکترونیک، شهر الکترونیک و شهرداری الکترونیک و مفاهیمی همچون شهروند الکترونیکی و اخیرا رای گیری الکترونیکی روز به روز در حال نفوذ به زندگی روزمره مردم هستند. تجربه نشان داده است که الکترونیکی کردن بخش و یا بخشهای از یک سازمان، رشد کیفی مناسبی در روند کاری آن سازمان داشته است، جهش از سیستمهای سنتی به سوی فناوری های مدرن، دولت های پیشرو را چنان با تغییر در ساختار مواجه کرده است که میل سازگاری و ایستایی در آنها، با چالش های عظیمی مواجه شده و به طرز شگفت انگیزی در حال تغییرات بنیادی و کاربردی در فرهنگ و ساختار خود می باشد. بدیهی است، تعریف مفهوم شهرداری الکترونیکی که اساس آن مبتنی است بر سازمانی که با بهره گیری از فناوری اطلاعات خدمات خود را در حوزه وظایف شهری بصورت سریع، قابل دسترس و با حداکثر امنیت به شهروندان ارائه می دهد و همچنین شفاف سازی و تعریف برخی از شاخص های اساسی در این حوزه را می توان به عنوان شاخص های اساسی در ایجاد زیرساخت مناسب و هدفمند یک دولت الکترونیک ملی با پشتوانه شهرداری الکترونیکی دانست و امکان اتصال شبکه های اطلاعاتی و خدمات الکترونیکی کارآمد و اثربخش در حوزه های مختلف شهری را با یکدیگر فراهم آورد. از اینرو می توان، نقطه تمرکز کارشناسان و متخصصان این رشته در بهینه سازی هر چه بیشتر به کارگیری فناوری اطلاعات و استقرار خدمات الکترونیکی در ایجاد زیرساخت اتوماسیون شهرداری را، امری مهم و اجتناب ناپذیر محسوب کرد. در این مقاله سعی شده است ضمن ارائه مفهوم شهرداری الکترونیک، زوایای مختلف ای پدیده نوین، مزایا، معایب و چالشهای فراروی استقرار آن واکاوی گردد.

Keywords:

شهرداری , شهرداری الکترونیک , سیستم جامع شهرداری الکترونیکی , اهداف شهرداری الکترونیکی , وظایف شهرداری الکترونیکی , مراحل اجرایی شهرداری الکترونیکی , استراتژی الکترونیکی