حامد توکلی فر - دکتری مهندسی عمران گرایش محیط زیست، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
محمدمسعود محمدپور خوئی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش محیط زیست، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
سعید اشرفی - دانشجوی دکتری، گروه سیستم‎های مهندسی و محیط زیست، دانشگاه ویرجینیا، شارلوتزویل، ویرجینیا، ایالات متحده آمریکا.
سارا نظیف - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

وقوع پدیده تغییر اقلیم و اثر آن بر چرخه هیدرولوژیک در سال های اخیر به تائید رسیده است و به نظر می رسد این اثرات رو به تشدید است. نظر به اهمیت پوشش برفی در تغذیه منابع آب به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر این متغیر موردتوجه قرارگرفته است. در این مطالعه، رویکردی برای بررسی اثرپذیری پوشش برف از تغییر اقلیم ارائه شده است. اطلاعات سطح پوشش برف از محصولات برف سنجنده MODIS تامین شده است. به منظور تعیین اثرگذاری تغییر اقلیم بر پوشش برف، نقاط شکست سری زمانی با آزمون همگنی نرمال استاندارد محاسبه شده است و به منظور تعیین روند، از آزمون های من-کندال و شیب سن استفاده شد. همچنین، به منظور شبیه سازی سطح پوشش برف در دوره آتی (۲۰۹۹-۲۰۲۱) تحت اثر تغییر اقلیم از شبکه عصبی مصنوعی با ورودی بارش و دما استفاده شد. رویکرد پیشنهادی در زیرحوضه های آبخیز ایران مورد ارزیابی قرارگرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده، نقطه شکست سطح پوشش برف ایران در دوره زمانی ۲۰۲۰-۲۰۰۰ تنها در دو زیرحوضه مرکزی طشک-بختگان-مهارلو و گاوخونی در سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ رخ داده است هرچند که سطح پوشش برف در فصل زمستان در اکثر زیرحوضه ها روند منفی معناداری را تجربه می کند. همچنین، تحت تمام سناریوهای تغییر اقلیم و در اکثر زیرحوضه های آبخیز موردبررسی سطح پوشش برف روند کاهشی را تجربه خواهد کرد به طوری که متوسط حداکثر سطح پوشش برف آینده تحت سناریوهای RCP ۴.۵ و RCP ۸.۵ به ترتیب %۱۰۰ افزایش و %۲۰ کاهش می یابد.

سطح پوشش برف, تغییر اقلیم, شبکه عصبی مصنوعی, سنجش ازدور, تحلیل روند