ناهید صفری - عضو هیات علمی گروه حقوق دانشگاه مراغه
آرتین جهانشاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز

حیات نباتی یکی از انواع آسیب های مغزی است که علی رغم مرگ نیمکره های مغز، ساقه مغز به فعالیت خود ادامه می دهد. با توجه به معیار پزشکی مرگ و عدم قطعیت در خصوص امکان بهبودی این بیماران تردیدهایی در وضعیت حیات آ ن ها وجود دارد. این تردیدها چالش هایی در خصوص قطع یا ادامه درمان این بیماران ایجاد نموده است. قطع درمان در شرایطی که به علت طولانی شدن حیات نباتی و شرایط خاص بیماران امید بهبودی از نظر پزشکی برای آنها متصور نباشد، سوالی است که پژوهش حاضر به آن می پردازد. در رویه قضایی برخی نظام های حقوقی مانند آمریکا و انگلیس معیارهای مختلفی برای تصمیم گیری در این خصوص مطرح شده است. توجه به خواست بیمار از جمله مهم ترین معیارهاست. علی رغم برخی تفاوت های جزئی در عمل این معیارها به هم نزدیک شده و اکثر نظام های حقوقی با توسل به خواست بیمار از امکان قطع درمان این بیماران دفاع نموده اند. عدم طرح معیارهای مذکور در حقوق ایران و زنده تلقی شدن این فرد از حیث پزشکی و حرمت حق حیات، توجه به خواست بیمار را جهت قطع درمان در حقوق ایران دشوار می سازد.

آسیب مغزی, حیات نباتی, حرمت زندگی, قطع درمان