بررسی میزان رضایت شغلی پرستاران در پاندمی کرونا و نقد روانشناسانه و مقایسه آن با مرور مقالات رضایت شغلی پرستاران در ده سال گذشته

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 141

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICPCEE14_199

تاریخ نمایه سازی: 18 بهمن 1401

Abstract:

مقدمه: بیماری کووید-۱۹ یک بیماری تنفسی ویروسی جدید با گسترش سریع در سراسر جهان بر کیفیت مراقبت های پرستاری تاثیر گذاشته است. مطالعات نشان داده است که این بیماری بر شرایط روحی و روانی پرستاران در پرستاران تاثیر گذاشته است که می تواند تاثیر منفی بر کیفیت خدمات داشته باشد.هدف از این مطالعه ارزیابی رضایت شغلی در طول همه گیری کووید-۱۹ در میان پرستاران در ایران ، نقد روانشناسانه شرایط کار در طول همه گیری و شناسایی عوامل مرتبط با رضایت شغلی پایین بود.روش کار: این پژوهش به صورت ترکیبی انجام شده است.جمع آوری داده ها به صورت آنلاین(پرس لاین) انجام شد .حجم نمونه ۱۳۹ نفر است .در قسمت کمی ابزارپژوهش پرسشنامه ویژگیهای دموگرافیک و پرسشنامه رضایت شغلی اسپکتر (spector) با ۳۶ سوال ( لیکرت ۵ گزینه ای) و ودر قسمت کیفی ( سوالات باز پاسخ ) قرار داده شد. محیط جمع آوری : کل ایران میباشد. معیارهای ورود : تمایل به شرکت در مطالعه ، سابقه کار بیش از ۱ سال داشتن و شاغل بودن میباشد.نتیجه گیری:میانگین کلی رضایتمندی پرستاران شاغل در بیمارستانهای ایران در طول ده سال گذشته ۸۳۳/۲ و در حد متوسط می باشد و میانگین رضایت کلی مطالعه میدانی که توسط اینجانب انجام شد۷۰/۲ می باشد که در حد متوسط بود و رضایت شغلی پرستاران در دوره کرونا با میانگین کلی رضایت شغلی پرستاران در سالهای قبل کاهش اندکی داشته است اما همچنان در حد متوسط می باشد و باید به این نکته توجه داشته باشیم که پرستاران بیشتر زمان خود را در محیط کار خود در مراکز درمانی و بیمارستانها سپری میکنند و در صورتیکه رضایت شغلی آنان در حد مطلوب نباشد، در تمام ساعات کاری با بیمیلی و عدم رغبت کار خواهند کرد که این خود تاثیرات منفی دیگری را به دنبال خواهد داشت. در این راستا نیاز است مدیران و سرپرستاران رضایت پرستاران را در اولویتهای کاری خود قرار دهند و شرایط زمینهای لازم را جهت افزایش حداکثری رضایت شغلی آنان فراهم کنند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد علی رغم پژوهشهای فراوانی که در دهه اخیر در حوزه رضایت شغلی پرستاران انجام شده است، سیاستهای مناسبی جهت افزایش رضایت شغلی آنان اتخاذ نگردیده است. این در حالی است که در عصر حاضر به علت شیوع بیماری کرونا، حجم کار و دغدغه پرستاران بیشتر شده است. بر این اساس لازم است مدیران و مسئوالن ذیربط در این حوزه عوامل اساسی عدم رضایت شغلی پرستاران مراکز خود را شناسایی کرده و در راستای رفع نیازها و توانمندسازی بیشتر پرستاران تدابیر الزم را اتخاذ نمایند.

Authors

ندا سلیمی

دانشجوی دکتری پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران

فاطمه بیات شاهپرست

دانشجوی دکتری پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران