زهرا مقدس - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد نو
حسنا پورحسین - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد نو
پوریا آذرپندار - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد نو

شناخت و بررسی نحوه مدیریت مجموعه های شهری در هر کشوری مستلزم تعریف دقیق مختصات و زوایای این مجموعه ها و شناسایی وزن و جایگاه نظام مدیریتی آن است. در واقع بدون وجود یک چنین تعریفی و نیز ناآگاهی از اهمیت و کم و کیف نقش مدیریت شهری و موقعیت آن در نظام اداری و حقوقی کشور، مسئله شناخت و رفع نابسامانی ها و مشکلات شهرها خود به خود منتفی می شود. پژوهش حاضر در این راستا، و با کاربست روش توصیفی و تحلیلی، در پی پاسخ گویی به این سووال است که مهم ترین و اساسی ترین تهدید موجود در عرصه مدیریت مجموعه های شهری چیست و ریشه های این کاستی در کجاست. در پاسخ به سووال مزبور، این فرضیه به آزمون گذارده می شود که برخلاف تصور رایج در نسبت دادن مشکلات شهری به عوامل سخت افزاری، فقدان نگرش متروپلیتن به برنامه ریزی و مدیریتی مجموعه های شهری محسوب می شود که ریشه در ضعف موجود در محافل علمی و دانشگاهی و سنت نهادینه شده عقب افتادگی و تبعیت نظام های برنامه ریزی و مدیریت شهری از روند شهرنشینی و شهرگرایی دارد.

مدیریت، شهر، تهران، شهرنشینی