محمدمعین گل کارقمصری - دانشجوکارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحدکاشان

بتن های الیافی ریشه و تاریخی چند صدساله دارند. انسان ها به تجربه آموخته بودند که هنگامی که یک ماده چسبنده مثل گل را در ساخت بناهای خود استفاده می کنند، ماده مذکور در طی فرایند گیرش منقبض شده و دچار ترک می گردد. همچنین اثرات محیطی و جوی در طول عمر بنا باعث تخریب سریع آن می شد. بنابراین انسان ها از مواد و مصالح طبیعی برای تقویت ماده چسبنده استفاده مینمودند که مثال بارز آن استفاده از کاه در گل و تشکیل ماده مرکب کاهگل است. کاهگل به نسبت گل تنها عملکرد بسیار بهتری نشان می داد و این مسئله زمینه ساز گسترش صنعت بتنهای الیافی گردید. بتن به عنوان پرمصرف ترین ماده در جهان پس از آب، می تواند در کنار فولاد شناخته شده ترین مصالح ساختمانی لقب گیرد. خواص منحصر بفرد بتن از جمله قیمت ارزان، مصالح در دسترس، قالبپذیری، مقاومت در برابر آتش و پتانسیل بسیار بالای آن برای سفارشی شدن سبب گشته است که بتوان جایگاهی بی رقیب در صنعت سازه داشته باشد. بنابراین در طول قرن ها استفاده از بتن، این مصالح همواره پیش رفت کرده و دچار تحولاتی شگرفی شده است. بتن ذاتا ماده ای ترد و شکننده است که در فشار عملکرد خوب و در کشش ضعیف عمل می نماید. ضعف بتن در کشش سبب افت شدید عملکرد آن در خمش نیز می شود و بنابراین بتن به تنهایی قابلیت استفاده ندارد. این ضعف منجر به مسلح کرد بتن با ماده بسیار شکل پذیر به نام فولاد و شکل بتن های الیافی در دهه اخیر بسیار مورد توجه قرار داشته اند؛ زیرا استفاده گیری بتن مسلح گردیده است از الیاف سبب افزایش مقاومت کششی، قابلیت چذب انرژی، مقاومت بتن در برابر ضربه، چغرمگی، دوام و بسیاری دیگر از مشخصات بتن می گردد. همچنین استفاده از الیاف در بتن می تواند باعث کاهش مقدار فولاد مورد نیاز و در برخی مواقع حذف کلی فولاد از بتن شود. با توجه به موارد یاد شده بتن های الیافی در صنعت ساخت و ساز، در صنعت قطعات پیش ساخته، در مسلح کردن خاک و دیوارهای حائل، در صنعت بتن های پاششی و در موارد متعدد دیگر کاربرد دارند. با توجه به گسترش روزافزون موارد مصرف و تکنولوژی بتن های الیافی، تحقیقات و پژوهش های انجام شده در این زمینه در دهه اخیر رو به افزایش است.

بتن الیافی، مقاومت فشاری، مقاومت کششی، ماکروسنتیتیک، الیاف شیشه، الیاف پلی پروپیلن، الیاف فولادی