بررسی رابطه سبک مدیریت کلاس معلمان با یادگیری خودتنظیمی دانش اموزان مدارس ابتدایی دوره دوم شهر خوی سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

با توجه به تاثیر مدیریت کلاس در ایجاد جو مناسب و مطلوب یادگیری از یک طرف و تاثیر یادگیری خودتنظیمی در زندگی تحصیلی و ارتقاء تعلیم و تربیت از طرف دیگر، این پژوهش بر آن است تا رابطه سبکمدیریت کلاس با یادگیری خود تنظیمی در بین دانش اموزان مدارس ابتدایی دوره دوم شهرستان خوی رابررسی نماید. در این پژوهش سبک های مدیریت کلاس در قالب سه سبک مداخله گرا، تعامل گرا و غیرمداخله گرا و یادگیری خودتنظیمی در دانش اموزان به صورت کلی در نظر گرفته شده است. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. به همین منظور از میان جامعه دانش اموزان دوره دوم ابتدایی شهر خوی ۱۹۰۰) نفر)، تعداد ۳۲۴ نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. همچنین از میان جامعه معلمان، ۷۰ نفر به صورت تمام شماری انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری اطلاعات این پژوهش، پرسشنامه و از نوع بسته پاسخ می باشد. در این تحقیق برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه استفاده شده است، یکیپرسشنامه سبک مدیریت کلاس و دیگری پرسشنامه یادگیری خودتنظیمی. روایی و پایایی پرسشنامه سبکمدیریت کلاس به ترتیب به میزان %۷۰ و %۶۸ و روایی و پایایی پرسشنامه یادگیری خود تنظیمی به میزان %۷۴ و %۹۵ برآورد گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون ، اسپیرمن همراه با نمودار پراکنش و آزمون کلموگرف اسمیرنف و آزمون T و Anova و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده از تحلیل داده ها،فرضیه تحقیق مبنی بر وجود رابطه میان سبکمدیریت کلاس با یادگیری خودتنظیمی تحصیلی تایید گردید. هم چنین نتایج نشان می دهند ، رابطه میان اینمتغیرها معکوس می باشد، بدین معنی که هرچه نمرات سبک مدیریت کلاس کاهش می یابد ( یعنی از سبکمداخله گر به سمت سبک تعاملی پیش می رود ) ، نمرات یادگیری خود تنظیمی دانش اموزان افزایش مییابد.

Keywords:

آموزش و پرورش , سبک مدیریت کلاس , مدرسه , معلم یادگیری خود تنظیمی