مروری بر مبارزه با بیابان زایی در چین و هند: نظارت، کنترل، مدیریت و پوشش گیاهی مجدد

بیابان زایی فرآیند تخریب است که طی آن یک زمین حاصلخیز با از دست دادن گیاهان و جانوران خود به بیابان تبدیل می شود که می تواند ناشی از خشکسالی، جنگل زدایی، تغییرات آب و هوایی، فعالیت های انسانی یا کشاورزی نامناسب باشد. بیابان زایی فرآیند تخریب زمین است. این به دلیل فعالیت های ساخته شده توسط انسان و تغییرات آب و هوایی رخ می دهد. بیابان زایی یکی از مشکلات زیست محیطی بین المللی جهانی است که جهان با آن مواجه است. جامعه بین المللی از طریق کنوانسیونی که در سطح سازمان ملل مذاکره شده است، به تهدید بیابان زایی پرداخته است. این یک تلاش قابل توجه برای جریان اصلی بیابان زایی است، اما ابزاری پیرامونیبا تعهدات نسبتاضعیف باقی می ماند. جدی ترین بیابان زایی در چین در اکوتون کشاورزی-مرغی شمال شرقی چین و در واحه ها در شمال غربی چین رخ می دهد. این امر منجر به کاهش بهره وری زمین و پیامدهای جدی اکولوژیکی / زیست محیطی شده است. در این مقاله، نویسندگان مکانیسمهای بیابانزایی زمین و استراتژیهای کلیدی برای نظارت، کنترل و کاهش بیابانزایی زمین در چین را بررسی کردند که تجربیات و طرحهای منحصربه فردی را برای حمایت از دانشگاهیان و صنعتگران در سایر کشورهای در حال توسعه برای معکوس کردن بیابانزایی ارائه میدهد.

Keywords:

بیابان زایی , تخریب , جهانی , مشکلات زیست محیطی , نظارت , مدیریت و کاهش