سیده شیوا کیانیان - .
مینا محمدی - .
سعیده کمالی روستا - .
سمیه قارلقی - .

تحصیل مجازی و آنلاین را نه می توان یک آموزش بی نقص دانست و نه می شود آن را رد کرد؛ در دو سال کرونایی این شیوه تحصیلی ابهامات بسیاری مانند محدودیت اینترنت، نابسامانی در پهنای باند، دشواری رفع اشکال به صورت غیرحضوری و مدیریت کلاس مجازی و نظم دهی به آموزش مشکلاتی برای معلمان، دانش آموزان و والدین داشت. با همه گیری بیماری کرونا و تعطیلی ناخواسته مدارس، عملکرد آموزش و پرورش دچار دگرگونی و تغییر شکل فضای آموزشی در مورد تدریس به دانش آموزان شد، همچنین ارتباط معلم با تدریس به صورت مجازی شد. استفاده از فضای مجازی برای آموزش پیامدهای منفی مانند تحمیل بار مالی به خانواده برای تهیه گوشی و اینترنت به ویژه در خانواده های کم برخوردار، وابستگی روانی و آسیب های جسمی به جهت استفاده زیاد از تبلت و گوشی، افت تحصیلی برخی دانش آموزان و درگیری و تعارض بین اعضای خانواده را در پی داشته است. در این شرایط معلمان و والدین موظف بودند که قوانین پیچیده تر و سخت گیرانه تری برای دانش آموزان ایجاد کنند تا بازیگوشی آنها را کاهش داده و آنها را وادار به دنبال کردن مباحث کلاس با نظم بیشتری کنند. با ادامه یافتن روند واکسیناسیون جمعیت هدف و دانش آموزان، از مهرماه ۱۴۰۰ آموزش های حضوری در مدارس مناطق کم جمعیت روستایی و عشایری و هنرستان ها برقرار شد و سپس با واکسینه شدن آمار بیشتر از دانش آموزان از آذرماه امسال بود که برای همه مقاطع تحصیلی مدارس به شکل حضوری بازگشایی شدند و تعداد محدودی از دانش آموزان دو یا سه روز در هفته در چند نوبت در کلاس های حضوری مشغول به آموزش شدند.

آموزش مجازی، اموزش حضوری، معلم، شاگرد، تدریس