سید دستغیب صائب - دانشجوی دکترای جامعه المصطفی العالمیه

تبلیغ، به معنای رساندن پیام، و تبلیغ دینی، به مفهوم انتقال پیام دین به دیگران است. معنای عرفی تبلیغ اسلامی، عبارت است از هر کنش و رفتار و گفتار مسلمانان که موجب رسیدن پیام اسلام به دیگران شود. تبلیغ در حوزه خداشناسی، یعنی رساندن محتوای توحیدی قرآن به مخاطبان. این تحقیق که به روش توصیفی تحلیلی به نگارش درآمده، به تبیین ضرورت تبلیغ و آسیب شناسی تبلیغ دینی پرداخته است. هدف این پژوهش، تبیین ضروت تبلیغ خداشناسی و بیان آسیب های تبلیغ در این حوزه است. نتیجه این تحقیق، نشان می دهد که تبلیغ در حوزه خدا شناسی، دارای ضرورت فردی و اجتماعی است. در ضرورت فردی، خداشناسی واسطه­ای برای بازسازی و تصحیح افکار و نظام روحی انسان است و در ضرورت اجتماعی، خداشناسی موجب تکامل و ضمانت اجتماعی در جامعه می گردد. یافته های تحقیق به این کاستی­های تبلیغ دینی اشاره دارد: «غفلت از ضرورت تبلیغ خداشناسی از طریق تفکر در صنع الهی»، «عدم نهادینه­سازی اندیشه به مثابه ابزار خداشناسی»، «بی توجهی به ارتباط خودشناسی با خداشناسی» و «بی توجهی به شرایط تبلیغ در این حوزه».

تبلیغ خداشناسی, تفکر در تبلیغ, کاستی های تبلیغ, روش تبلیغ دینی