آسیه ذبیح نیا عمران - گروه ادبیات دانشگاه پیام نور یزد ایران

کمال الدین حاجی بابا بن میرزا جان قزوینی، یکی از برجسته ترین شاگردان شیخ بهایی است. او کلام الملوک را به سال ۱۰۴۳ق تالیف کرده است که نسخه دیگری از آن در منابع یافت نشد. این اثر ارزنده، در عرفان به فارسی که نسخه یگانه آن به شماره ۱۰۲۹۴ در کتابخانه مجلس نگهداری می شود. موضوع کلام الملوک باباجان قزوینی، در احوالات و سخنان عرفا و اولیاء است، بنابراین با توجه به این که این اثر نشان دهنده افکار و اندیشه-های عرفانی مولف است و تا حدود زیادی آگاهی و آشنایی او نسبت به علومی؛ چون: نجوم، تاریخ، لغت، انواع فنون ادبی نظم و نثر و شاخه های دیگر علوم ادبی را نشان می دهد، ضرورت معرفی آن مقرر می گردد. نثر کلام الملوک مانند اغلب متون عرفانی آن ساده و به دور از غموض و پیچیدگی است و از جملات ساده و کوتاه بهره می گیرد. مقاله حاضر می کوشد تا به این پرسش اصلی پاسخ دهد که مهم ترین درون مایه و محتوای تشکیل دهنده کلام الملوک قزوینی چیست؟ دستاورد تحقیق نشان می دهد که درون مایه و محتوای تشکیل دهنده کتاب کلام المولک عرفانی و اخلاقی است. روش تحقیق حاضر مبتنی بر ابزار کتابخانه ای است، و با شیوه توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است.

باباجان قزوینی, تذکره کلام الملوک, نسخه خطی, عرفان, متن شناسی