سیمین علی احمدی - دانشجوی دکتری تخصصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
احمد مهربان - دانشیار گروه کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

محدودیت منابع آب، همواره مهم ترین مشکل کشاورزی ایران بوده و گسترش سطح زیرکشت، درکنار استفاده ازروش های سنتی و غیراصولی آبیاری، سبب تشدید این محدودیت درسالهای اخیر شده است. بخش کشاورزی، بزرگ ترین مصرف کننده منابع آب کشور ( بیش از ۹۰ درصد) می باشد و متاسفانه به دلیل پایین بودن راندمان آبیاری (حداکثر ۳۰ درصد)، بیشترین هدررفت منابع محدود آب کشور نیز در این بخش اتفاق میافتد. با توجه به آنکه سهم عمده ای از منابع محدود آب کشور در بخش کشاورزی مصرف می گردد، سیاست گذاری برای مدیریت بهینه مصرف آب امری ضروری بوده و به همین دلیل تحقیقات اخیر محققان به منظور صرفه جویی در مصرف آب و نیز افزایش بازده آبیاری و کارایی مصرف آب، به سمت خودکارسازی ( آبیاری دقیق) سوق پیدا کرده است. بهینه کردن مصرف آب در کشاورزی و افزایش کارائی مصرف آن که در نهایت می تواند به پایداری سیستم کشاورزی آبی، به همراه افزایش درآمد زارع منتهی شود، مستلزم بکارگیری روش های مختلف آبیاری دقیق است. امروزه راندمان کل آبیاری درسطح کشور در مناطق و شرایط مختلف بین ۲۵ الی ۴۰ درصد است که بطور عمده مربوط به تلفات انتقال در نهرها، تلفات توزیع درمزارع و تلفات مربوط به سوء مدیریت آبیاری است. با پیشرفت فناوری درسال های اخیر توجه خاصی به توسعه روش ها و فناوری های نوین آبیاری شده است که دراین پژوهش سعی شده است به آنها پرداخته شود.

مدیریت آبیاری، آبیاری سطحی، آبیاری بارانی، هدر رفت آب.