فاطمه محمدیان ایوری - کارشناس پرستاری، گروه پرستاری، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران
سیدرسول حسینی - دکتری مدیریت بازرگانی، گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران
سیدکاظم حائری - دانشجوی دکتری مدیریت صنعتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
عمار مقدس شرق - گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، واحد علوم و تحقیقات تهران خراسان رضوی، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
آناهیتا ابریشمیان - گروه پرستاری، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران

پرستاران بیمارستان به علت سرو کار داشتن با گروه های مختلف بیمار با شرایط مختلف و تعهدشان مراقبت از بیماران و نیز بالا بودن انتظارات عاطفی بیماران از آن ها، به عنوان گروهی که در معرض خطر بالایی از نظر فرسودگی شغلی قرار دارند؛ شناخته می شوند. به همین منظور این پژوهش به شناسایی و اعتبار سنجی و اولویت بندی شاخص های رهبری آموزشی به منظور ایجاد تعلق کاری و جلوگیری از فرسودگی شغلی پرستاران پرداخته است. پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت از نوع اکتشافی؛ از لحاظ هدف از نوع پژوهش های کاربردی؛ از لحاظ شیوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع پیمایشی، بر مبنای ماهیت داده ها پژوهشی آمیخته (کیفی- کمی) به شمار می آید. جامعه آماری اولیه این پژوهش شامل ۱۰ نفر از خبرگان حوزه پرستاری شامل مدیران ارشد بخش پرستاری و نیز سرپرستاران دارای مدرک کارشناسی ارشد و دکتری می باشد. تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش با کمک تکنیک تحلیل مضمون و نیز روش دلفی فازی و روش اولویت بندی بهترین و بدترین صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که از میان همه شاخص های شناسایی شده دارای اعتبار و مورد تایید خبرگان می باشند. و در بخش اولویت بندی، بعد نظارت و ارزشیابی آموزشی دارای بالاترین اولویت نسبی و نیز بعد تعیین جهت از نظر اهمیت نسبی پایین ترین اولویت را دارد.

رهبری آموزشی، فرسودگی شغلی، تعلق کاری، مدل معادلات ساختاری، پرستار