مهرداد تقی زاده - Former Ph.D. Student of Animal Nutrition, Department of Animal Science, University of Zabol, Zabol, Iran
مصطفی یوسف الهی - Associate Professor, Department of Animal Science, University of Zabol, Zabol, Iran
حمید رضا میرزایی - Associate Professor, Payam-e Noor University, Mashhad, Iran
عبدالفتاح سالم - Professor, Faculty of Veterinary Medicine, Autonomous University of the Mexico State, Mexico
آرش آذرفر - Professor, Department of Animal Science, Lorestan University, Khorramabad, Iran
ایوب عزیزی - Assistant Professor, Department of Animal Science, Lorestan University, Khorramabad, Iran

در این پژوهش، تاثیر سطوح مختلف مخمر ساکارومیسس سرویسیه و موننسین در جیره­های با کنسانتره بالا بر فراسنجه­های تخمیر شکمبه با روش تولید گاز و تجزیه پذیری پروتئین به روش کیسه­های نایلونیبررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (۷۵ درصد کنسانتره و ۲۵ درصد یونجه)، و مکمل نمودن جیره شاهد با سه سطح مختلف مخمر (۵/۲، ۵ و ۵/۷ گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک) و سه سطح مختلف موننسین (۱۵، ۳۰ و ۴۵ میلی­گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک) بود. داده­های آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی تجزیه شد. نتایج نشان داد که افزودن مخمر بر خلاف موننسین سبب افزایش معنی دار تولید گاز تجمعی و پتانسیل تولید گاز (b) شد (۰۵/۰P<). میزان نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه با افزودن سطوح مختلف موننسین به­طور معنی­داری نسبت به تیمار شاهد و سطوح مختلف مخمر کاهش یافت (۰۵/۰P<). همچنین، میانگین اسیدهای چرب زنجیر کوتاه با افزودن مخمر نسبت به تیمار شاهد و سطوح مختلف موننسین افزایش معنی­داری داشت (۰۵/۰P<). استفاده از موننسین سبب کاهش معنی دار میزان تجزیه پذیری پروتئین خام و ضرایب تجزیه پذیری پروتئین شد (۰۵/۰P<) .بر اساس نتایج این تحقیق می توان پیشنهاد نمود که افزودن پنج گرم مخمر با ۳۰ میلی گرم موننسین در کیلوگرم ماده خشک جیره غذایی با کنسانتره بالا می­تواند باعث بهبود قابلیت تخمیر شکمبه و گوارش پذیری ماده آلی خوراک و افزایش دسترسی حیوان به انرژی جیره ­شود.

Gas production, Saccharomyces cerevisiae, digestibility, Ammonia nitrogen, Ionophore