اثر روش های مدیریت تلفیقی علفهای هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا چیتی (.Phaseolus vulgaris L)
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 139
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SUST-28-4_012
تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1401
Abstract:
به منظور بررسی اثر روشهای مدیریتی بر علفهای هرز، عملکرد دانه و اجزای عملکرد لوبیا چیتی (Phaseolus vulgaris L.)، آزمایشی در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سال ۱۳۹۴ اجرا شد. طرح آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بود. فاکتور اول شامل مدیریت غیرشیمیایی علف های هرز در چهار سطح شامل یک بار وجین دستی، مالچ کلش گندم، مالچ زنده گاودانه و بدون کنترل و فاکتور دوم کاربرد دزهای مختلف علف کش ایمازاتاپیر در چهار سطح صفر،۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد دز توصیه شده بودند. همچنین تیمار عاری از علفهرز در کل فصل رشد نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف مدیریت علف هرز اثر معنی داری بر بیومس علف هرز، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه لوبیا در واحد سطح و درآمد ناخالص لوبیا داشتند. کمترین بیومس علفهرز (۱۰۷ گرم در متر مربع) در ترکیب تیماری وجین دستی و مصرف ۱۰۰ درصد ایمازاتاپیر و بیشترین مقدار آن (۵۱۱ گرم در متر مربع) در تیمار عدم کنترل بدست آمد. بیشترین تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن صد دانه در ترکیب تیماری وجین دستی با مصرف ۱۰۰ درصد ایمازاتاپیر مشاهده شد. بیومس علف هرز در تیمار کاربرد ۷۵ درصد ایمازاتاپیر به همراه وجین دستی تفاوت معنی داری با تیمار کاربرد ۱۰۰ درصد ایمازاتاپیر به همراه وجین دستی نداشت. کمترین بیومس علف هرز و بیشترین عملکرد دانه لوبیا در ترکیب تیماری وجین دستی و مصرف ۱۰۰ درصد ایمازاتاپیر حاصل شد که تفاوت معنی دار با همان تیمار و مصرف ۷۵ درصد ایمازاتاپیر نداشت. میتوان نتیجه گرفت که استفاده از روش های غیرشیمیایی مدیریت در تلفیق با دز کاهش یافته ایمازاتاپیر می تواند کارایی مناسبی در مدیریت علف هرز لوبیا چیتی داشته و مصرف علفکش را کاهش میدهد.
Keywords:
Authors
محمد بهگام
رشته شناسایی و مبارزه با علف های هرز، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
روح اله امینی
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :