حسین شاکری رستمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه ریزی منابع آب، گروه مهندسی و مدیریت آب، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
علی باقری - دانشیار گروه مهندسی و مدیریت آب، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، پژوهشکده مهندسی و مدیریت آب دانشگاه تربیت مدرس، تهران، گروه میان رشته ای فناوری آب، دانشکده علوم و فناوری های میان رشته ای، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
امیر سعدالدین - دانشیار گروه آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.

استان گلستان سالانه شاهد سیل های کوچک و بزرگ متنوعی است. بخصوص در مجموعه سیل های اواخر سال ۱۳۹۷ و اوایل سال ۱۳۹۸ خسارات گسترده­ای به سکنه و زیرساخت های این استان وارد شد. این مقاله به مساله سیل استان گلستان از منظر حکمرانی نگاه می کند و درصدد پاسخگویی به این سوال است که با انجام چه اقدامات و برنامه هایی می توان تلفات جانی و خسارات مالی ناشی از سیل را در آن کاهش داد. روش مورد استفاده در تحقیق حاضر مبتنی بر تحلیل محتوای کیفی بر اساس چهار مولفه تاب آوری، کارایی، اثربخشی و مشروعیت و معیارهای مرتبط با هر یک از مولفه ها است. وضعیت حکمرانی ریسک سیل در استان گلستان در سیل های ۱۳۹۸-۱۳۹۷ با استفاده از چهار مولفه مورد اشاره در سطح متوسط (امتیاز ۲/۴ از ۵) ارزیابی شد. به طوری که سه مولفه تاب آوری، اثربخشی و مشروعیت در سطح متوسط (امتیاز ۳ از ۵) و صرفا مولفه کارایی در سطح نسبتا بد (امتیاز ۱/۳ از ۵) ارزیابی گردید. معیارهای پاسخگویی و عدالت رویه ای، دسترسی به اطلاعات و شفافیت و همچنین میزان تلفات جانی عملکرد نسبتا خوبی (امتیاز ۴ از ۵) داشتند. در حالی که معیارهای فناوری، کارایی مالی و خسارات وارده عملکرد نسبتا نامناسبی (امتیاز ۱ از ۵) را کسب کردند. بر طبق یافته­ های تحقیق حاضر برای ارتقای وضعیت حکمرانی ریسک سیل استان گلستان باید به ترتیب بر مولفه کارایی، اثربخشی، تاب آوری و مشروعیت توجه بیشتری مبذول شود.

مدیریت ریسک سیل, تاب آوری, مشروعیت, کارایی, اثربخشی