محمدرضا نیازمند - کارشناس ارشد علم اطلاعات و دانش شناسی
سعیده ابراهیمی - عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز
عبدالرسول جوکار - عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز

هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسایی میزان استفاده پژوهشگران کشورهای خاورمیانه از شبکه های اجتماعی علمی و اهداف پیوستن آنها به این شبکه ها صورت گرفته است. روش پژوهش: این پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای غیر درصدی و با رویکرد پیمایشی- تطبیقی انجام گرفته است. جامعه این پژوهش را محققین کشورهای منطقه خاورمیانه تشکیل دادند که برحسب حجم نمونه پرسش نامه برای ۷۲۸ نفر از آنها ارسال شد. پرسش نامه­ به صورت محقق ساخته بوده و ۴۴۴ نفر از محققین به پرسش نامه پاسخ دادند. پایایی پرسش نامه نیز به روش آلفای کرونباخ با عدد قابل قبول ۷۹/۰ محاسبه شد. به منظور پاسخ گویی به سوال های پژوهش از آمار توصیفی، استنباطی و آزمون های خی دو و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها: یافته­های پژوهش نشان داد، پژوهشگران کشورهای کویت، امارات متحده عربی و قطر، بیشترین استفاده را از شبکه­های اجتماعی علمی دارند. همچنین، پژوهشگران کشورهای بحرین، امارات متحده عربی و سوریه بیشترین میزان حضور را در شبکه های اجتماعی علمی دارند. نمایانی و افزایش استناد و به اشتراک گذاری مقاله ها توسط پژوهشگران کشورهای خاورمیانه، هدف عمده­ی پیوستن به این شبکه­ها است. نتیجه گیری: در کل، میزان حضور پژوهشگران این منطقه در شبکه های اجتماعی علمی، رضایت بخش نیست و جای خود را در میان جامعه مورد مطالعه به خوبی باز نکرده است.

شبکه های اجتماعی, شبکه های اجتماعی علمی, پژوهشگران خاورمیانه, مشارکت علمی