تاثیر منابع آبی و مدیریت آن بر بیابان زایی و بیابان زدایی

امروزه یکی از مهم ترین فرایندهای تخریب و افت منابع آب زیرزمینی گسترش نهشته های نمکی است که در مناطق خشک ونیمه خشک، بیانزایی و توسعه صحاری را تسهیل می بخشد که در نتیجه دخالت انسان وعدم مدیریت صحیح آن می باشد. در این مطالعه که بر روی دشت گناباد انجام شده سعی شده وضعیت منابع زیر زمینی و تاثیر مدیریت آن (پخش سیلاب) بر بیابانزایی بررسی شود. دشت گناباد با وجود اقلیم گرم و خشک و محدودیت منابع آبی، اتکا کلیه مصرف کنندگان آب به منابع آب زیرزمینی موجب شده آبخوان های دشت با برداشت فرایندهای رو به رو شده و همان طور که آمار نشان می دهد سطح سفره ها روند کاهشی داشته باشد. وضعیت سطح آب زیرزمینی و همچنین پخش سیلاب و استفاده از بندسار ها در دشت گناباد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر این مطلب است که برای مقابله با بحران خشکی و بیابانزایی بایستی در برنامه استراژدی تعدیل و مقابله با بیابانزایی از طریق افزایش منابع آب، کاهش و صرفه جویی مصرف آب، برنامه آبخیزداری و پخش سیلاب در نظر گرفته شود.

Keywords:

بیابانزایی , دشت گناباد , آب زیرزمینی , پخش سیلاب , بندسار