خدیجه پورعطاکش - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) شهرری

نقش مدیریتی زن به معنای نگهدارنده امکانات، استعداد ها و انرژی های موجود در خانواده و هدایت آنها در جهت رشد و تعالی و شکو فایی استعداد اعضای خانواده است که ثمره آن استحکام بنیانهای خانواده و ایجاد جامعه ای سالم است. توانایی های زنان به فعالیت های خانگی محدود نمی شود و این قابلیت را دارند که در عرصه اجتماع نیز به فعالیت بپردازند و اشتغال برای آنان صرف نظر از استقلال مالی, دارای اهمیت اجتماعی و روانشناختی است. به علاوه دست یابی به توسعه پایدار مستلزم مشارکت همه آحاد مردم است. «نظام فرهنگی جامعه» بر اساس ساختار و عناصر تشکیل دهنده اش، نحوه اشتغال و میزان دستیابی زنان به سطوح مدیریتی را تعیین می کند. نظام فرهنگی جامعه را باورهای عمیق و قالبی، فرهنگ سازمانی و فرهنگ خرد اجتماعی تشکیل می دهند. باتوجه به افزایش روزافزون نرخ زنان خانواده درسراسر جهان توجه به مشکلات این قشر به عنوان یک گروه مهم درخانواده و آسیب پذیر در جامعه مورد اهمیت است. با وجود رشد چشمگیر حضور زنان در محیط‎های کار، میزان پیشرفت آن‎ها در مشاغل مدیریتی متناسب با تعداد آن‎ها در سازمان‎ها نیست و این در حالی است که هیچ‎گونه شواهد منطقی در خصوص عدم توانایی مدیریتی زنان به چشم نمی‎خورد، بلکه آنان با مسایلی نظیر تبعیض شغلی و نگرش‎های غلط و محدود کننده در جامعه مواجه اند که حرکتشان را به سمت مشاغل مدیریتی با مشکلات فراوانی مواجه می‎سازد.

فرهنگ خرد، اجتماعی