آیدا اژدری - کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی، محیط زیست، گرایش ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه پیام نور، واحد تهران شرق ( حکیمیه)، تهران، ایران،

توسعه فیزیکی شهرها و گسترش ابعاد آن، یکی از عوامل مهم در تغییرات اراضی شهری به شمار می رود که پیامدهای متعدد زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی را به دنبال دارد. پایش دقیق و به هنگام روند تغییرات سطح زمین میتواند مبنایی باشد برای درک بهتر کنش ها و اکنش های میان انسان وطبیعت نهایتا این دستاوردها میتوانند در استفاده پایدار از منابع سرزمینی مورد استفاده قرار گیرند. در این مقاله به ارزیابی تغییرات کاربری اراضی شهرستان آبیک با استفاده از تصاویر ماهواره ای پرداخته شده است. برای اینکار از تصاویر ماهوراه ای لندست به تاریخ ۱۹۸۵، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۵ استفاده شد. پس از انجام مراحل پیش پردازش، با روش طبقه بندی MLC در نرم افزار ENVI ، تصاویر انتخاب شده طبقه بندی شدند. جهت بررسی دقت طبقه بندی از شاخص کاپا استفاده شد که مقادیر بدست آمده برای سالهای ذکر شده به ترتیب ۰,۸۱، ۰,۹۸ و ۰,۹۵ بدست آمد. جهت بررسی تغییرات صورت گرفته از ابزار Cross Tap در نرم افزار جی آی اس استفاده شد. نتایج نشان داد در بازه ی زمانی ۱۹۸۵تا ۲۰۰۰، بیشترین کاربری که تغییر یافته، کشاورزی دیم به آبی با مساحت ۱۱۳۷۸ هکتار بوده است. در بازه ی زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵، بیشترین تغییر کاربری با مساحت ۶۰۱۰ هکتار مربوط به تبدیل کشت دیم به اراضی بایر بوده است. در بازه ی زمانی ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۵ نیز بیشترین تغییرات مربوط به تبدیل اراضی کشت دیم به کشت آبی و کشت دیم به اراضی بایر به ترتیب با مساحت های ۱۱۱۷۷۵ و ۱۰۶۸۳ هکتار بوده است.

تغییرات کاربری، لندست، آبیک، .MLC