کیامرث اسپنانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت منابع آب دانشگاه بیرجند
علی شهیدی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بیرجند
رخساره رستمیان - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی دانشگاه صنعتی اصفهان
محمد رضا فرزانه - دانشجوی دکتری منابع آب دانشگاه تربیت مدرس تهران

افزایش گازهای گلخانه ای در چند دهه اخیر باعث برهم خوردن تعادل اقلیمی کره زمین شده است که به آن پدیده تغییر اقلیم (Climate Change) اطلاق می شود. یکی از اثرات افزایش گازهای گلخانه ای تولید بیابان است و آن به دلیل افزایش دما و کاهش بارندگی در مناطق نیمه خشک است. با توجه به آن که منابع آب درمعرض خطرات ناشی از تغییرات اقلیم قرار دارد، بررسی تغییرات آن در سال های آینده می تواند راه گشای معضلاتی چون خشکسالی، سیلاب های ناگهانی، تبخیرزیاد باشد که همه این موارد از عوامل تولید بیابان می باشند. در این پژوهش با تکیه بر روش کوچک مقیاس کردن آماری رگرسیونی و با استفاده از مدل SDSM به بررسی وضعیت دمای حداکثر، دمای حداقل و بارش در دوره های آتی 2039-2010، 2069-204و 2099-2070 در زیر حوضه بهشت آباد کارون شمالی پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که متوسط بالا رفتن دمای حداقل در دوره های آتی 2039-2010، 2069-2040، 2099-2070 بترتیب 49/1 44/2 و 4 درجه سانتی گراد می باشد. بیشترین افزایش دمای حداقل مربوط به ماه ژوئن بوده که برای سه دوره آتی یاد شده بترتیب 37/3، 83/4 و 35/6 می باشد و برای میانگین دمای حداکثر ماهانه بیشترین اختلاف دما مربوط به ماه ژوئن است که برای دوره پایه ارزیابی مدل 2001-1972 برابر 27/17درجه سانتی گراد و برای دوره های شبیه سازی آتی 2039-2010، 2069-2040 و 2099-2070 بترتیب 45/18، 20.8 و 23.15 درجه سانتی گراد می باشد. مدل SDSM برای بارش روزانه در دوره های آتی افزایش بارندگی را بصورت وقایع حدی پیش بینی کرد که بیشترین اختلاف با میانگین مشاهداتی در دوره 2099-2070 برابر با 4.3 میلیمتر در ماه نوامبر می باشد.

بهشت آباد، پیش بینی دما و بارش، تغییر اقلیم، توسعه بیابان، کوچک مقیاس کردن آماری، مدل SDSM