مهدی کسرایی - دانشجوی دکتری تخصصی، گروه زیست شناسی، پردیس دانشگاهی، دانشگاه گیلان
ریحانه سریری - استاد گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان
علیرضا حسابی نامقی - استادیار بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان آموزش، تحقیقات و ترویج کشاورزی
محمدرضا نصیری - استاد گروه تحقیقاتی پروتئین های نوترکیب، پژوهشکده فناوری زیستی، دانشگاه فردوسی مشهد
احمد آسوده - استاد گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد

این پژوهش با هدف مقایسه اثر افزودن آنزیمهای فیتاز نوترکیب باکتریایی و قارچی با نمونه تجاری بر عملکرد، فراسنجههای رشد و غلظت کلسیم و فسفر با استفاده از ۲۰۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل تیمار اول: جیره پایه (بدون آنزیم)، تیمار دوم: جیره پایه همراه با آنزیم فیتاز ناتافوس، تیمار سوم: جیره پایه همراه با آنزیم تولیدی باسیلوس سابتلیس، تیمار چهارم: جیره پایه همراه با آنزیم تولیدی اشرشیاکلی و تیمار پنجم: جیره پایه همراه با آنزیم تولیدی قارچ آسپرژیلوس نایجر بودند. نتایج نشان داد که افزودن آنزیم به جیرهها سبب کاهش خوراک مصرفی در دوره رشد، پایانی و کل دوره شد (۰۵/۰>p ). افزودن آنزیم فیتاز به جیرهها سبب بهبود ضریب تبدیل خوراک در تمامی دورهها شد (۰۵/۰>p ). سن و وزن در نقطه عطف تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (۰۵/۰>p ). بیشترین غلظت فسفر خون در ۲۱ روزگی متعلق به گروه مصرف­کننده آنزیم تجاری بود (۰۵/۰>p ). میزان فسفر و درصد خاکستر استخوان به طور معنیداری تحت تاثیر آنزیمهای مصرفی قرار گرفت (۰۵/۰>p ). در کل افزودن آنزیم فیتاز به جیرهها سبب بهبود ضریب تبدیل و کاهش مصرف خوراک نسبت به تیمار شاهد شد و اختلافی بین آنزیم تجاری و آنزیمهای تولیدی مشاهده نشد.

آنزیم فیتاز, جوجه گوشتی, عملکرد رشد, غلظت کلسیم و فسفر