حمیرا خالقی درمیان - دانشجوی دوره دکتری، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
فرزاد باقرزاده کاسمانی - دانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
مهران مهری - دانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل

به منظور بررسی آثار افزودن سطوح مختلف سولفات، کیلات و نانو روی به جیره بر عملکرد، ذخیره روی در بافت ها و کیفت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد ۴۰۰ قطعه بلدرچین جنس نر در قالب طرح کاملا تصادفی با ۱۰ تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه حاوی ۲۵/۴۱ میلی­گرم بر کیلوگرم روی و فاقد مکمل روی (شاهد)، جیره پایه مکمل شده با سولفات روی در سه سطح ۱۵، ۲۵ و ۳۵ میلی گرم در کیلوگرم، جیره پایه مکمل شده با کیلات روی در سه سطح ۱۵، ۲۵ و ۳۵ میلی گرم در کیلوگرم و جیره پایه مکمل شده با نانو روی در سه سطح ۱۵، ۲۵ و ۳۵ میلی گرم در کیلوگرم بودند. پرندگان تغذیه شده با جیره پایه + ۲۵ میلی گرم در کیلوگرم کیلات روی دارای مصرف خوراک کمتر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به گروه شاهد بودند (۰۵/۰>p ). در مقایسه با گروه شاهد، پرندگانی که با جیره پایه + ۳۵ میلی گرم در کیلوگرم نانو روی در جیره تغذیه شدند ذخیره روی بیشتری در سرم، کبد، گوشت سینه و استخوان درشت نی داشتند (۰۵/۰>p ). گوشت پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی سطوح مختلف سولفات، کیلات و نانو روی دارای مالون دی آلدهید و افت خونابه کمتری نسبت به شاهد بود (۰۵/۰>p ). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، مکمل کردن جیره بر پایه دانه ذرت و کنجاله سویا در جوجه بلدرچین­های ژاپنی با ۲۵ میلی گرم در کیلوگرم کیلات روی موجب بهبود سرعت رشد و ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با پرندگان گروه شاهد شد.

بلدرچین, روی, کیفیت گوشت, کیلات, نانو