خدیجه ابراهیمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد اصلاح نژاد دام، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
غلامرضا داشاب - دانشیار ژنتیک و اصلاح دام، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
هادی فرجی آروق - استادیار ژنتیک و اصلاح دام، پژوهشکده دام های خاص، دانشگاه زابل
علی مقصودی - استادیار اصلاح نژاد دام، گروه علوم دامی و بیوانفورماتیک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
محمد رکوعی - دانشیار اصلاح نژاد دام، گروه علوم دامی و بیوانفورماتیک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل

هدف از این مطالعه، پویش بخشی از ژنوم (کروموزوم ۵) بلدرچین ژاپنی به منظور تشخیص QTL­های موثر بر صفات رشد بلدرچین، بر اساس طرح دی آلل کراس جزئی چهار نسلی در پژوهشکده دام­های خاص دانشگاه زابل بود. بدین منظور چهار سویه  Wild(A)، A & M texas  (B)،  Italian Speckled(C) وTuxedo  (D) بلدرچین ژاپنی به صورت دو به دو و متقابل تلاقی داده شده و نسل اول را ایجاد کردند. اجداد و والدین چهارم (به ترتیب ۱۸ و ۳۶ پرنده) و تمام پرندگان حاصل از نسل چهارم (۳۱۵ پرنده) برای سه نشانگر ریزماهواره­ای روی کروموزوم پنج تعیین ژنوتیپ شدند. همچنین، تمام پرندگان از زمان تفریخ تا ۴۵ روزگی با فاصله پنج روز وزن­کشی شدند. تجزیه و تحلیل QTL به روش مکان­یابی درون فاصله­ای مبتنی بر رگرسیون و مدل ژنتیکی افزایشی با استفاده از نرم­ افزار  GridQTLانجام شد. نتایج سه QTL در موقعیت­های مختلف برای صفات وزن تفریخ، اوزان ۱۵ و ۲۰ روزگی به ترتیب موقعیت­های ۶۵/۴، ۰۳/۱۶ و ۶۳/۱۵ را نشان داد. بنابراین، اگر اطلاعات نشانگرهای مجاور در معادلات برآورد ارزش­های اصلاحی وارد شوند، می­تواند منجر به بهبود صحت پیش­بینی ارزش اصلاحی و در نهایت پیشرفت ژنتیکی شود.

پویش ژنومی, حدود اعتماد, خودگردان سازی, صفات وزن