شخینا در ادبیات دینی یهودی
عنوان مقاله: شخینا در ادبیات دینی یهودی
شناسه ملی مقاله: JR_JRT-10-35_005
منتشر شده در در سال 1389
شناسه ملی مقاله: JR_JRT-10-35_005
منتشر شده در در سال 1389
مشخصات نویسندگان مقاله:
شایسته شریعتمداری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
خلاصه مقاله:
شایسته شریعتمداری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
شخینا (همان سکینه) به معنای آرامش، رسانندهی مفهوم حضور الاهی در ادبیات دینی یهودی است. در این مقاله، ابتدا تحولات معنایی شخینا از زمان نگارش تلمود توسط ربانیان یهودی تا فلاسفهی یهودی معاصر، بررسی شده است. در ادبیات تلمودی، شخینا گاه به معنای وجه خداوند است و گاه به جای خود خدا به کار رفته است. در حکمت الهی حسیدیزم، شخینا با مفهوم جلال الاهی یا کاود که واسطه در آفرینش است، تطبیق معنایی یافته است . در مکتب قبالا، شخینا همان ملکوت است، آخرین سفیرا در عالم سفیروت یا تجلیات الاهی، که دارای موقعیت و نقشی خاص است. شخینا مظهر وجه تانیث در عالم الوهی است و نمایندهی «من» الاهی و منزلگه سکونت نفس انسانی است. سپس به اسطورهی فراق شخینا از اصل الوهی خویش در نتیجهی گناه آدم و هبوط او از بهشت پرداخته شده است. همچنین نمادهای مختلف شخینا در مکتب قبالا و آیین ها و مراسم قبالایی مربوط به آن بیان شده است.
کلمات کلیدی: ۱- شخینا ۲- حضور الاهی ۳- حسیدیزم ۴- جلال الاهی, ۵ مکتب قبالا ۶- عالم سفیروت ۷-گناه آدم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1605514/