تحلیل فرصت ها و راهبردهای توسعه اکوتوریسم در مناطق خشک با استفاده از الگوی SWOT و QSPM (مطالعه موردی: استان کرمان)

امروزه صنعت توریسم به عنوان بخش مهم و اصلی در اقتصاد جهانی به شمار میرود و در بین انواع مختلف گردشگری، طبییعت گردی ابزاری مناسب جهت دستیابی به گردشگری پایدار می باشد. با توجه به جوان بودن علم اکوتوریسم و کاربردی بودن آن، در جهت تحقق اهداف اقتصادی و فرهنگی میتوان امید داشت که با بررسی های دقیق و علمی در آینده ای نه چندان دور شاهد پیشرفتهای قابل توجهی در زمینه طبیعت گردی و جذب طبیعت گرد در نواحی اکوتوریستی باشیم. با نگرش به اهمیت جهانی این صنعت، کشور ما به دلیل تنوع چشم اندازهای طبیعی و جاذبه های تاریخی، باستانی، سیاحتی و زیارتی و آثار بی نظیر هنری میتواند به صورت یکی از قطبهای اکوتوریستی دنیا مطرح شود. از جمله مهم ترین جاذبه های طبیعی کشور ما، مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود 90 درصد ازمساحت کشور را به خود اختصاص داده اند. وجود چنین وسعتی از نواحی خشک، لزوم توجه به پتانسیل های مناطق مذکور را در زمینه صنعت اکوتورسیم روشن می سازد. این مقاله با استفاده از روش ماتریس تحلیلی SWOT میکوشد نگاهی کاربردی به گردشگری مناطق خشک داشته باشد بر این اساس در نوشتار حاضر سعی شده است تا به معرفی پتانسیل های اکوتوریستی استان کرمان پرداخته شود و جنبه های مدیریت پایدار گردشگری در این منطقه با رویکرد اکوتوریسم مورد دقت و توجه قرار گیرد .

Keywords:

اکوتوریسم , مناطق خشک , استان کرمان , برنامه ریزی استراتژیک , مدل SWOT