علیرضا مهرنهاد - دانش آموخته کارشناسی ارشد/ مهندسی آب، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
مسعود قدسیان - استاد /دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست و پژوشکده مهندسی آب، دانشگاه تربیت مدرس ، تهران، ایران

یکی از روشهای محافظت و تثبیت سواحل رودخانه ها استفاده از آبشکن می باشد. استفاده از آبشکن باعث انحراف جریان از کناره ها گردیده، آن را به سمت محور اصلی رودخانه هدایت کرده که این امر سبب حفاظت سواحل می گردد. با انحراف جریان به سمت محور رودخانه، بحث آبشستگی در دماغه آبشکن مطرح می گردد. اگر عمق آبشستگی به پی آبشکن برسد، سبب واژگونی و تخریب آبشکن گردیده و خسارات فراوانی را به همراه خواهد داشت. در این مقاله با انجام مطالعات آزمایشگاهی به بررسی اثر توام طول آبشکن و قطر مصالح بستر بر آبشستگی پیرامون آبشکنT شکل مستقر در قوس ۹۰ درجه پرداخته شده است. نتایج آزمایشات بیانگر این است که ابعاد چاله آبشستگی (شامل حداکثر عمق آبشستگی، طول چاله آبشستگی در بالادست آبشکن و حداکثر عرض چاله آبشستگی) با طول آبشکن نسبت مستقیم دارند در حالیکه حداکثر عمق آبشستگی و طول چاله آبشستگی در بالادست آبشکن باقطر متوسط مصالح نسبت معکوس دارد.

آبشستگی, آبشکن T شکل, طول آبشکن, قطر متوسط مصالح, قوس ۹۰ درجه