سنجش و ارزیابی توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئت علمی (موردمطالعه دانشگاه تهران)
عنوان مقاله: سنجش و ارزیابی توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئت علمی (موردمطالعه دانشگاه تهران)
شناسه ملی مقاله: JR_IHEJ-14-2_006
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_IHEJ-14-2_006
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
ابوالقاسم نادری - Professor of Tehran University.Tehran University. Tehran. Iran
شهربانو خشکاب - PhD student of Tehran University. Tehran University. Tehran. Iran
محمدرضا حمیدی زاده - Professor of Shahid Beheshti University. Shahid Beheshti University. Tehran. Iran
حسن محجوب عشرت آبادی - Associate Professor. Shahid Sattari Aeronautical University. Tehran. Iran
خلاصه مقاله:
ابوالقاسم نادری - Professor of Tehran University.Tehran University. Tehran. Iran
شهربانو خشکاب - PhD student of Tehran University. Tehran University. Tehran. Iran
محمدرضا حمیدی زاده - Professor of Shahid Beheshti University. Shahid Beheshti University. Tehran. Iran
حسن محجوب عشرت آبادی - Associate Professor. Shahid Sattari Aeronautical University. Tehran. Iran
مسئله و هدف: توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئت علمی دستاوردی اثربخش در راستای توسعه نظام آموزش عالی است. بااین حال شواهد مبتنی بر دستاورد پژوهشهای تجربی حاکی از کیفیت پایین عملکرد اعضای هیئت علمی است. هدف پژوهش حاضر، سنجش و ارزیابی توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئت علمی است که با رویکرد آمیخته (اکتشافی متوالی) انجام شد.
روششناسی: در بخش کیفی مشارکت کنندگان پژوهش اعضای هیئت علمی دانشگاهها و پژوهشکدههای شهر تهران بودند که به روش نمونهگیری هدفمند از نوع موارد مطلوب با ۱۳ نفر از آن ها مصاحبه و دادههای موردنیاز گردآوری شدند. تحلیل دادههای این بخش با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام شد. به منظور ارزیابی قابلیت اعتماد یافتههای پژوهش از رویکرد غوطهورسازی و کدگذاری مجدد با محاسبه ضریب کاپای کوهن استفاده شد. در بخش کمی جامعه آماری شامل اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بودند که تعداد ۱۵۰ نفر از آن ها با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونهگیری طبقهای نسبی از چهار پردیس علوم انسانی، علوم رفتاری و اجتماعی، علوم پایه و فنی – مهندسی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادههای بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئت علمی در طیف ۶ درجهای بود. روایی ابزار پژوهش به روش صوری و همگرا و واگرا و پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تایید شد.
یافتهها: یافتههای بخش کیفی در ۹ بعد ارتقاء توان تدوین طرح درس تخصصی و بینرشتهای، ارتقاء توان یاددهی و یادگیری، ارتقاء مهارتهای مدیریت و اداره کلاس درس، ارتقاء توان مشاوره و راهنمایی تحصیلی و رفتاری، افزایش توان تعهد به اخلاق حرفهای در فرایند آموزش، ارتقاء توان ایجاد انگیزه یادگیری در فراگیران، ارتقاء توان ارزیابی عملکرد فراگیران، ارتقاء دانش پژوهشگری، ارتقاء مهارت پژوهشگری دستهبندی و ارائه شد. در بخش کمی، بر اساس نتایج آزمون آنتروپی شانون، اولویت ابعاد ارتقاء مهارت مدیریت کلاس درس و ارتقاء دانش پژوهشگری نسبت به سایر ابعاد تایید گردید. مقادیر آزمون خیدو گویای وضعیت مطلوب سازه اصلی توسعه سرمایه انسانی آموزشی و وضعیت نسبتا مطلوب سازه اصلی توسعه سرمایه انسانی پژوهشی – کارآفرینی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بود. بر اساس مقادیر آزمون یومان ویتنی و کراسکال والیس نیز، نابرابری میانگین توسعه سرمایه انسانی آموزشی اعضای هیئت علمی برحسب تعدادی از متغیرها و عوامل موثر تایید شد.
نتیجهگیری: دستاوردهای پژوهش نشان داد، توسعه سرمایه انسانی آموزشی و پژوهشی اعضای هیئت علمی، تعیین اولویت و شناسایی نابرابریهای وضعیت توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئت علمی برحسب عوامل اثرگذار، میتواند نقشه راه اثربخش و موثری را برای برنامهریزیهای راهبردی توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئت علمی در اختیار سیاست گذاران، تصمیمسازان و کنشگران این عرصه قرار بدهد.
کلمات کلیدی: human capital development, educational performance, research performance, faculty members, توسعه سرمایه انسانی, عملکرد آموزشی, عملکرد پژوهشی, اعضای هیئت علمی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1606362/