طاهره سهرابی - Yasouj University
محسن موحدی دهنوی - Yasouj University
امین صالحی - Yasouj University
حمیدرضا بلوچی - Yasouj University

به منظور بررسی اثر کود شیمیایی و زیستی نیتروژنه بر عملکرد کمی و کیفی کلزا، آزمایشی مزرعه ای به صورت کرت های خرد شده بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج واقع در منطقه دشتروم در سال ۱۳۹۹ انجام شد. عامل اصلی کود نیتروژن (صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره) و عامل فرعی کود زیستی نیتروکسین، حاوی باکتری های ازتوباکتر و آزوسپیریلیوم، (کاربرد و عدم کاربرد) بودند. نتایج نشان داد که کود شیمیایی نیتروژنه و نیتروکسین تاثیر معنی داری بر تمامی صفات مورد بررسی داشت. کود نیتروژن موجب افزایش معنی دار ارتفاع بوته، تعداد شاخه جانبی، شاخص کلروفیل و عملکرد روغن شد. بیشترین عملکرد دانه (۸۷۹۰ کیلوگرم در هکتار) و زیستی (۲۳۹۱۰ کیلوگرم در هکتار) در تیمار ۱۲۵ کیلوگرم در هکتار نیتروژن و کاربرد نیتروکسین به دست آمد. با مصرف ۱۲۵ کیلوگرم در هکتار نیتروژن و کاربرد نیتروکسین کمترین درصد روغن دانه و در مقابل بیشترین درصد پروتئین دانه (۳۶/۶ %) حاصل شد. به طور کلی، مصرف تلفیقی کود زیستی با کود شیمیایی نیتروژنه عملکرد دانه، زیستی و روغن را افزایش داد. کاربرد کود زیستی نیتروکسین توانست، مصرف کود شیمیایی نیتروژن را کاهش دهد، نتایج نشان داد در اکثر صفات مورد بررسی تفاوت معنی داری بین تیمار کاربرد ۵۰ کیلوگرم کود نیتروژن+ نیتروکسین با تیمارهای کاربرد سطوح بالاتر کود نیتروژنه (۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ کیلوگرم در هکتار) به تنهایی وجود ندارد.

Azotobacter, Azospirillium, Oil percentage, Seed protein, SPAD, آزوسپیریلیوم, ازتوباکتر, پروتئین دانه, درصد روغن, شاخص کلروفیل