دلارام مقیمی بیدهندی - Master's Degree in Measurement and Measurement (Psychology), Faculty of Psychology, Islamic Azad University, Tehran Branch, Tehran, Iran

بدون شک دوره همه گیری کرونا، باعث تحول زیادی در اتفاقات روزمره زندگی افراد شد. با استفاده از آموزش الکترونیکی بسیاری از محدودیت های آموزش به شیوه ی سنتی رفع گردید. در حقیقت می توان آموزش الکترونیکی را مقدمه ای برای تحﻘق یکی از جنبه های حﻘوق بشر دانست که عبارت از ایجاد فرصت های برابر آموزشی برای همگان بود. تحقیقات نشان داد که دانش آموزان به نسبت معلمین مهارت بیشتری در به کارگیری نرم افزارهای آموزشی داشته و همچنین بر اساس این تحقیق تقریبا نیمی از مدارس دارای تکنسین رایانه نبود که نشان دهنده این عامل بود که شرایط مناسب به منظور استفاده از آموزش مجازی فراهم نیست. این شیوه سعی داشت تا از هر دو نوع روش آنلاین و آفلاین به صورت ترکیبی به منظور ایجاد بهترین تعامل با فراگیران و افزایش کارایی روش های آموزش مجازی استفاده نماید. عواملی چون ساختارهای مختلف سامانه مدیریت آموزشی، اختلاف سلایق در طراحی متن و محتوا، روش های متفاوت آزمون و ارزیابی، کاهش ارتباط فیزیکی بین معلم و فراگیر و نیز توجه به حجم سرمایه گذاری بر ابزارها و زیرساخت ها و آمادگی نیروی انسانی بر پیاده سازی آموزش مجازی باعث شد که آسیب های ورود ابزار الکترونیکی چون تبلت به فضای آموزشی احساس شود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیقی کیفی (مروری) به حساب می­آید. جامعه آماری پژوهش حاضر سایت های معتبر (اریک، مگ ایران، پرتال جامع علوم انسانی و...) ، مقاله ها و پژوهش ها و پایان نامه ها بود. یافته ها نشان داد آموزش مجازی به عنوان رکن موثر در آموزش می تواند با رفع چالش ها موجب افزایش بهره وری آموزش و یادگیری، دسترسی عمومی و.... شود به شرط آن که بدان توجه شود و با بررسی های بیشتر الگویی جامع (الگوی حکمرانی آموزش مجازی) برای نحوه استفاده از آن در آموزش و پرورش تدوین گردد.

Virtual education, learning, Corona, آموزش مجازی, یادگیری, کرونا