پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس کیفیت زندگی و شیوه های فرزندپروری در زنان

زنان همواره منشا دلگرمی و نماد صبوری در خانه و خانواده ها هستند اما در جامعه مدرن به دلیل تغییر نقش ها علاوه بر خانواده در جامعه نیز مشغول به کار و فعالیت هستند و گاهی به دلیل فشار های روانی و ارتباط زیاد با ارباب رجوع در محیط کاری نگرانی و اضطراب زیادی را بابت درگیری با ویروس کرونا به آن ها تحمیل میشود، در این میان متغیرهایی همانند کیفیت زندگی و شیوه های فرزند پروری در رابطه با اضطراب کرونا قابل بررسی است؛ لذا هدف پژوهش حاظر پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس کیفیت زندگی و شیوه های فرزندپروری در زنان شاغل شهر اراک بود. پژوهش از نوع توصیفی_همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان شهر اراک تشکیل می دهند. برای انتخاب نمونه از روش در دسترس بودن افراد استفاده شد و تعداد نمونه ۱۵۰ نفر زنان شاغل انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس اضطراب کرونا ویروس علیپور و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHO) و پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند استفاده شده است و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند گانه به انجام رسیده است. یافته های پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی با اضطراب کرونا رابطه منفی(معکوس) معناداری دارد و از بین شیوه های فرزند پروری، شیوه فرزندپروری استبدادی با اضطراب کرونا رابطه مستقیم معناداری دارد و شیوه فرزندپروری قاطع منطقی(مقتدرانه) با اضطراب کرونا رابطه منفی معناداری دارد و در نهایت شیوه فرزند پروری سهلگیر با اضطراب کرونا رابطه معناداری مشاهده نشد. طبق نتایج بدست آمده کیفیت زندگی و شیوه فرزندپروری استبدادی بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی اضطراب کرونا را داشتند. در نتیجه پیشنهاد میشود با برنامه ریزی ها و آموزش های مناسب که به زنان و خانواده هایشان داده میشود از این موضوع اطلاع و آگاهی یابند تا اضطراب کرونا به حداقل برسد.

Keywords:

Parenting methods , quality of life , Corona anxiety , working women , شیوه های فرزندپروری , کیفیت زندگی , اضطراب کرونا , زنان شاغل