فاطمه ترکاشوند - کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی
فاطمه سادات زاهدی - کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی
مهشید ایزدی - استادیار پایه

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر حمایت اجتماعی ادراک شده و خود انتقادی در زنان سرپرست خانوار بود. مواد و روش: روش این پژوهش نیمه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان سرپرست خانوار منطقه ۶ شهر مشهد می باشد که تعداد آن ها برابر ۲۵۰ نفر می باشند. نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰ زن سرپرست خانوار می باشد که به روش داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آموزش تحت آموزش قرار گرفت و بعد از اتمام جلسات و ۲ ماه بعد از آموزش هر دو گروه به پرسشنامه ها پاسخ دادند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸) و مقیاس سطوح خود انتقادی تامپسون و زوروف (۲۰۰۴) بهره گرفته شده است. یافته ها: یافته ها نشان می دهد آموزش روانشناسی مثبت نگر بر حمایت اجتماعی ادراک شده و خود انتقادی زنان سرپرست خانوار موثر بود (۰۵/۰ >P). بحث: از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که آموزش روان شناسی مثبت نگر می تواند موجب به کاهش خود انتقادی و افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان شود، در نتیجه می تواند کیفیت زندگی، رضایت از زندگی و بهزیستی ذهنی و روانی را در این افراد افزایش دهد.

روان شناسی مثبت نگر, حمایت اجتماعی ادراک شده, خود انتقادی, زنان سرپرست خانوار