بررسی رابطه مندی تاثیرات تمرینات واقعیت مجازی بر تعادل ایستا و پویا؛ در بین سالمندان ورزشکار شهرستان همدان

پس از گذشتن از مرز ۶۰ سالگی، به دلیل تحلیل و تغییرات پسرونده عصبی عضلانی به طور معمول هر سال ۱۴ % از سالمندان توانایی خود را در انجام تعدادی از فعالیت های روزانه از دست می دهند. با کاهش توانایی تعادل و راه رفتن در نتیجه تحلیلات عصبی عضلانی، نقصان تعادل به وجود می آید؛ که خود عمده ترین عامل زمین خوردن سالمندان به شمار می رود و پیچ خوردگی مفصل مچ پا به ویژه پیچ خوردگی خارجی آن یکی از شایع ترین آسیب ها است. هدف تحقیق، بررسی رابطه مندی تاثیرات تمرینات واقعیت مجازی بر تعادل ایستا و پویا؛ در بین سالمندان ورزشکار مرد شهرستان همدان است و روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون پس آزمون می باشد. جامعه آماری شامل؛ سالمندان ورزشکار مرد شهرستان همدان در بازه سنی ۷۰ - ۶۰ سال با سابقه پیچ خوردگی مچ پا بوده و نمونه آماری را ۳۰ مرد ورزشکار سالمند تشکیل داده که به شیوه نمونه گیری در دسترس در دو گروه ( ۱۵ نفر گروه تجربی و ۱۵ نفر گروه کنترل) قرار گرفتند. سپس، از کلیه آزمودنی ها پیش آزمون تعادل ایستا و پویا به ترتیب توسط دستگاه پاسچروگرافی بایودکس و آزمون شاخص راه رفتن پویا گرفته شد. آزمودنی های گروه تجربی به مدت شش هفته به تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی پرداختند. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss در سطح ( ɑ= ۰.۰۵) انجام شد و نتایج تحقیق نشان داد؛ شش هفته تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی بر تعادل ایستا و پویا در بین سالمندان ورزشکار مرد شهرستان همدان با سابقه پیچ خوردگی مچ پا تاثیر مثبت و معنی داری دارد و می توان پیشنهاد داد تا این گروه سنی با بهره مندی از این شیوه های تمرینی تاثیرگذار، از اختلال در تعادل و پیامدهای ناگوار بعد از آن که امری اجتناب ناپذیر به دنبال افزایش سن می باشد، جلوگیری کنند و همچنین کیفیت زندگی شان را بهبود و ارتقاء بدهند.

Keywords:

تمرینات واقعیت مجازی , تعادل ایستا , تعادل پویا , سالمندان ورزشکار مرد , شهرستان همدان