اثر تمرینات مقاومتی با تراباند بر سطوح سرمی نترین - ۱ و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن و چاق غیرفعال

هدف: چاقی با تغییر در تعادل پروتئین های درگیر در متابولیسم گلوکز در بروز مقاومت به انسولین نقش داشته و تمرینات ورزشی میتواند با تاثیر بر چاقی، هموستاز گلوکز را بهبود بخشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی با تراباند بر سطوح سرمی نترین - ۱ و شاخص مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال دارای اضافه وزن و چاق بود. روش شناسی: ۲۰ زن چاق (شاخص توده بدنی ۰۱ / ۳ ± ۰۱ / ۳۲ کیلوگرم بر مترمربع، ۴۳ / ۳ ± ۹ / ۴۴ سال) به طور تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی در هشت هفته تمرین مقاومتی با تراباند، چهار جلسه در هفته شرکت کردند. خونگیری جهت اندازه گیریشاخص های خونی مورد نظر قبل و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنیداری کمتر از ۰۵ / ۰ انجام گرفت. یافته ها: بین سطوح سرمی نترین- ۱ ( ۰۲۴ / ۰ = P) و انسولین ( ۰۰۸ / ۰ = P )، شاخص مقاومت به انسولین ( ۰۰۹ / ۰ = P )، وزن ( ۰۰۱ / ۰ = P ) و درصد چربی بدن ( ۰۰۱ / ۰ = P) در دو گروه کنترل و تمرین تفاوتی معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: تمرین مقاومتی با تراباند احتمالا با افزایش سطح سرمی نترین- ۱ می تواند موجب کاهش مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن و چاق غیرفعال می شود.

Keywords:

نترین- ۱ , تمرین مقاومتی با تراباند , چاقی , مقاومت به انسولین