فاطمه شیرمحمد - استادیار، گروه علوم دامی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
ساحره جوزی شکالگورابی - استادیار، گروه علوم دامی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
وحید محرمی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، گروه علوم دامی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

به منظور بررسی اثر کانی­های آلومینوسیلیکاته طبیعی و گلاکونیت در تغذیه گوسفند، دو آزمایش مستقل انجام شد. در آزمایش اول، ناپدید شدن ماده خشک این کانی­ها، در دو سطح اندازه ذرات ۱-۸۵/۰ میلی­متر و ۵/۰> میلی­متر به روش کیسه­های نایلونی بررسی شد. بدین منظور، سه راس گوسفند نر فسیتوله شده نژاد دالاق در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چیدمان فاکتوریل ۲×۴ مورد استفاده قرار گرفتند. در آزمایش دوم، اثر جیره­ای سطوح مختلف زئولیت و پرلیت بر میزان مصرف خوراک، قابلیت ­هضم ظاهری مواد مغذی، رطوبت مدفوع و فراسنجه­های خونی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح چرخشی با ۴ تیمار، ۴ دوره و ۴ راس میش بالغ انجام شد. هر دوره آزمایشی، ۱۵ روزه بود که ۱۰ روز به­عنوان دوره عادت­پذیری و ۵ روز برای جمع­آوری کل مدفوع در نظر گرفته شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره شاهد، جیره شاهد + دو درصد زئولیت، جیره شاهد + دو درصد پرلیت و جیره شاهد + یک درصد زئولیت + یک درصد پرلیت بود. از لحاظ ناپدید شدن ماده ­خشک بین دو اندازه فیزیکی کانی بنتونیت تفاوت معنی­داری وجود نداشت (۰۵/۰P>)، در حالی­که در دیگر کانی­ها این مقدار برای اندازه درشت­تر هرکانی، در هر زمان، به­طور معنی­داری کمتر از اندازه ریزتر آن کانی بود (۰۵/۰P<) به­طوریکه بیشترین اختلاف در مورد زئولیت در زمان ۴۸ ساعت و به ترتیب برابر با ۷۱/۶ و ۰۳/۵۲ درصد در مورد اندازه درشت­تر و ریزتر بود. آزمایش دوم نشان داد که قابلیت ­هضم ظاهری پروتئین ­خام، کلسیم و فسفر در تیمار دریافت کننده ۲ درصد زئولیت به طور معنی­داری بیشتر از سایر تیمارها بود (۰۵/۰P<). استفاده از ۲ درصد زئولیت و پرلیت در جیره، می­تواند سبب بهبود عملکرد میش­ها شود.

پروبیوتیک پریمالاک, پری ییوتیک فرمکتو, جوجه گوشتی, عملکرد