مجید متقی طلب - دانشیار گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان
یاسر شفیعی منش - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی، دانشگاه گیلان

مواد مغذی موجود در کیسه زرده برای تامین احتیاجات مورد نیاز رشد جنین تا زمان خروج آن محدود بوده و از جمله راه­های تامین نیازها تزریق مواد به تخم­مرغ است . به­منظور بررسی اثر تزریق پیریدوکسین، متیونین و ترکیب آنها به تخم­مرغ­های مادر گوشتی بر میزان جوجه­­درآوری، وزن جوجه یکروزه و صفات تولیدی این مطالعه انجام شد. در روز ۱۸ جوجه­کشی ۴۰۰ عدد تخم­مرغ بارور از مرغ مادر گوشتی سویه راس ۳۰۸ توزین و در قالب طرح کاملا تصادفی در ۵ گروه آزمایش با ۴ تکرار و هر تکرار شامل ۲۰ عدد تخم مرغ تقسیم و برای تزریق (در مایع آمنیوتیک­) آماده شدند. تیمارها شامل کنترل منفی، بدون تزریق (NC)، کنترل مثبت، تزریق ۵/۰ میلی­لیتر آب مقطر (PC)، تزریق ۵/۰ میلی­لیتر ویتامین پیریدوکسین (B۶)، تزریق ۵/۰ میلی­لیتر متیونین (Met)، تزریق ۵/۰ میلی­لیتر پیریدوکسین به همراه متیونین (B۶+Met) بودند. پس از تفریخ، جوجه­ها شمارش، توزین و به سالن پرورش منتقل و تا روز ۴۲ پرورش یافتند. افزایش وزن و خوراک مصرفی بصورت هفتگی رکورد­برداری و ضریب تبدیل غذا نیز محاسبه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق محلول­های مورد آزمایش روی میزان جوجه­­درآوری و وزن جوجه یکروزه تاثیر معنی­داری نداشت (۰۵/۰P). استنتاج نهایی این است که تزریق ویتامین پیریدوکسین، متیونین و ترکیب آنها در مایع آمنیوتیک روی درصد جوجه­در­آوری و وزن جوجه یکروزه اثر معنی­دار نداشته، علیرغم کاهش خوراک مصرفی در تیمارهای B۶، Met و ترکیب آنها نسبت به PC، شاخص­های افزایش وزن و ضریب تبدیل دارای تفاوت معنی­دار نبوده که دلیل آن ممکن است ارتقای راندمان خوراک در تیمارهای تزریقی باشد.

تغذیه جنینی, جوجه درآوری, متیونین, ویتامین B۶