اثر افزودن دی آمونیوم سیترات و اوره به جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی

این آزمایش جهت بررسی افزودن منابع نیترو‍ژن غیرپروتئینی بر اسید اوریک خون و عملکرد، ویژگی­های لاشه و مقاومت جوجه­های گوشتی به تنش گرمایی انجام شد. از ۲۰۰ قطعه جوجه ­گوشتی سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۵ تیمار، ۴ تکرار و ۱۰ قطعه در هر تکرار استفاده شد. جوجه­ها از سن ۲۴ روزگی با جیره­های حاوی ۳۵/۰ (U۰.۳۵) و ۷۰/۰ (U۰.۷) درصد اوره، ۲۹/۱ (A۱.۲۹) و ۵۸/۲ (A۲.۵۸) درصد دی­آمونیوم سیترات و همچنین فاقد اوره و دی­آمونیوم سیترات (شاهد) تغذیه شدند. طی آزمایش، افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل به صورت هفتگی اندازه­گیری شد. تنش گرمایی از ۲۸ روزگی با دمای C˚ ۱±۳۵ در سالن اعمال شد. در ۲۷ و ۴۱ روزگی به منظور تعیین غلظت اسید اوریک و مالون­ دی آلدئید سرم، نمونه خون از ورید بال دو پرنده از هر تکرار جمع آوری شد. نتایج نشان داد در ۴۱-۳۶ روزگی، ضریب تبدیل خوراک تیمار A۲.۵۸(۹۶/۱) کمتر از U۰.۷(۳۸/۲) بود (۰۵/۰>P)، هرچند با شاهد (۰۵/۲) تفاوت معنی­داری نداشت (۰۵/۰P>). در ۲۷ و ۴۱ روزگی، میزان اسید اوریک سرم در تیمار U۰.۷ (به ترتیب ۳۸/۳ و mg/dL ۰۳/۶) بیشتر از شاهد بود (۰۵/۰>P). در ۴۱ روزگی، غلظت مالون دی­آلدئید سرم تیمارهای  U۰.۷(µmol/L ۹۲۳/۰) و   A۲.۵۸(µmol/L ۰۶/۱) کمتر از شاهد (µmol/L ۲۸/۱) بود (۰۵/۰>P). این مطالعه نشان داد که با افزودن اوره یا دی آمونیوم سیترات به جیره جوجه­ها می­توان از طریق کاهش پراکسیداسیون لیپیدی خون باعث کاهش اثرات نامطلوب تنش گرمایی شد.

Keywords:

اسید اوریک , اوره , جوجه گوشتی , دی آمونیوم سیترات , عملکرد